Czarne ziarno recenzja

Nie czytała poprzednich części cyklu z Julią Krawiec, ale wcale nie przeszkadzało mi to podczas lektury “Czarnego ziarna”. Główna bohaterka od razu wzbudziła moją sympatię, jest uparta i zawsze dąży do celu, twardo stąpa po ziemi a jej sarkastyczne wypowiedzi bardzo mi się podobały i rozbawiały. Książka zaczyna się całkiem spokojnie, Julia dostaje zlecenie, które na pierwszy rzut oka zdaje się mało ciekawe lecz im dalej detektyw zagłębia się w życie rodzinne zabitego Leona tym sprawa zaczyna się robić ciekawsza i bardzo tajemnicza. Krawiec jest osobą upartą i każdy szczegół, który zauważy dokładnie analizuje, zna się na ludzkiej psychice, umie zadawać konkretne pytania i potrafi czytać między wierszami. Akcja toczy się w zawrotnym tempie, intryga za intrygą sprawia, że czytelnik prawie nie nadąża i za nic nie da się odgadnąć kto tak naprawdę stoi za zbrodnią. Nawet jeśli czytelnik natrafi na trop sprawcy po jakimś czasie okazuje się, że trop jest fałszywy. Marta Zaborowska porusza w swojej książce temat dla niektórych bardzo tabu, o którym nie mówi się dużo i jest mało popularny, jednak jest to temat, który jak się pokaże wzbudza wiele sensacji, a mowa tu jest o kazirodztwie. Autorka prowadzi fabułę bardzo dobrze, jest to nietuzinkowy kryminał. W książce oprócz wątku kryminalnego mamy styczność z dramatem, który rozgrywa się w rodzinie od lat. Matka zamordowanego Leona była wykorzystywana przez swojego brata, to samo spotyka jej córkę jednak ona nie widzi w tym problemu. Książka momentami jest przerażająca gdyż ukazuje, że nawet we własnym domu dziecko nie może czuć się bezpiecznie, i nawet rodzic pozwala na cierpienie dziecka nie reagując na krzywdę jaka dzieję się dziecku. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, każda z postaci ma swoje tajemnice, które nasza bohaterka odkrywa po kolei. Powieść ma wiele wątków przez co pojawia się coraz więcej niewiadomych i intrygujących tajemnic. Autorka pokazała, że mroczne sprawy mogą być napisane lekkim piórem. Tutaj nie sama zbrodnia jest mroczna lecz rodzinne sekrety, kłamstwa i patologiczne zachowania. Historia o skomplikowanych relacjach rodzinnych, tajemnica której rozwiązania nawet się nie domyślamy. Równolegle z próbą rozwiązania tej zagadki autorka zabiera nas w drugi mniej kryminalny wątek, w świat prywatny detektyw Julii. Dodaje to książce charakteru i urozmaica akcję. Jestem pod dużym wrażeniem po lekturze, nie spodziewałam się że tak bardzo mnie wciągnie i na końcu zaskoczy. Koniecznie muszę nadrobić poprzednie tomy z Julią Krawiec.