Bańki mydlane recenzja

Dlaczego sięgnęłam po tą właśnie książkę? Hmm... dobre pytanie! Niedawno zaczęłam czytać powieści autorstwa Edyty Świętek i,, Bańki mydlane" zauważyłam w bibliotece. Książka przyciąga uwagę przede wszystkim piękną okładką,ale okładka to nie wszystko warto poznać osobę samej autorki. Edyta Świętek pochodzi z Nowej Huty jest czynną pasjonatką literatury mimo ścisłego umysłu. Jest autorką powieści obyczajowych, w których dobry humor przeplata się z ogromem emocji i często też z niespodziewanym zwrotem akcji.
Książka porusza bardzo trudny ale też niezwykle ważny temat choroby nowotworowej u młodej osoby. Autorka porownuje tutaj kruche ludzkie życie do bańki mydlanej. Gdy choroba zaatakuje, cierpi nie tylko osoba chora, ale także jej bliscy. Książka zmusza do zastanowienia się nad sense życia w ciągłym biegu, do pogoni za pieniądzem i poprawy bytu za wszelką cenę. Nowotwór powoduje, że wszystko staje w miejscu i przestaje być ważne. Na nowo dostrzegamy to co istotne: rodzina, niespełnione marzenia czy niezałatwione sprawy. Książkę czytało mi się lekko i bardzo przyjemnie. Polubiłam bohaterów i razem z nimi przeżywałam smutki a także radości z małych rzeczy. Czytając książkę przychodziła mi na myśl piosenka Sylwii Grzeszczak pt.,,Małe rzeczy ponieważ jej tekst idealnie pasuje do fabuły.
Michalina, to młoda, śliczna i mądra dziewczyna, która dopiero wkracza w dorosłe życie. Niespodziewanie jej organizm atakuje nowotwór złośliwy. Bohaterka dzielnie walczy z chorobą i zrywa ze swoim chłopakiem. Gdy wraca do zdrowia zmienia swoje nastawienie do życia o 180 stopni: więcej czasu spędza ze znajomymi, podejmuje pracę w schronisku, przygarnia kotkę i swata byłego chłopaka ze swoją przyjaciółką. Niestety rak wraca ze zdwojoną siłą, leczenie nie pomaga, powoli nadchodzi śmierć...
Co jeszcze się wydarzy i dlaczego w życiu Michaliny tak ważne są bańki mydlane dowiecie się czytając dalej. Na zakończenie pragnę jeszcze podkreślić, że autorka swoje wynagrodzenie z tytułu sprzedaży książki przekazała na rzecz Hospicjum Św. Łazarza w Krakowie. Polecam serdecznie.