Banita recenzja

Dzisiaj na szybko opowiem Wam kilka słów na temat nowej książki Wojciecha Zielińskiego pt. „Banita”, czyli drugiego tomu Kuli światów. Była to moja pierwsza styczność z lekturą z gatunku science-fiction i o dziwo mogę zaliczyć ją do udanych. Byłam w szoku, ponieważ wcześniej omijałam ten gatunek szerokim łukiem... Jeśli nie czytaliście, tak samo jak ja poprzedniej części, czyli „Kontroler”, to nic straconego, możecie do niej sięgnąć przed lekturą „Banity” albo i nie, ponieważ autor - za co mu dziękuję - na początku całej historii, przypomina pokrótce co takiego się wydarzyło w pierwszym tomie.

Co znajdziecie w tej serii? Na pewno wątek podróży w czasie, wojny, która wyniszczyła ludzkość, ale również kilka słów na temat fizyki, czy strategii.

O czym właściwie jest ta książka?
Zagrożenie, jakim jest obca cywilizacja, zmusza przywódców światowych mocarstw do współpracy. Niestety wzajemnie animozje okazują się wielkim wyzwaniem, a czas działa niestety na niekorzyść mieszkańców Ziemi. Co by się stało, gdyby wykorzystując najniższe instynkty, ktoś zaczął manipulować ludźmi?

Jeśli chodzi o to co mi się w tej pozycji podobało, jest to bez wątpienia czarny humor. Przypadł mi do gustu również styl pisania Pana Wojciecha, ponieważ potrafiłam poczuć te same emocje, co bohaterowie, (a uwierzcie rzadko to się zdarza).

Zaczynając moją przygodę z bookstagramem, nie sądziłam, ze stanę się fanką książek z wątkiem wojennym. A że „Banita” pochodzi o wydawnictwa Warbook, to dostałam to czego oczekiwałam - mocny wątek wojenny oraz też polityczny.

Jeśli chodzi o minusy, przeszkadzało mi niestety wtrącanie zwrotów z obcych języków, do wypowiedzi bohaterów. Owszem były tłumaczenia oraz zdaję sobie sprawę, że w niektórych sytuacjach musiały zostać wplecione, ale mnie to nie kupiło - wręcz odpychało od czytania.

Bardzo spodobała mi się okładka tej książki - ta kolorystyka sprawia, że nie mogę się na nią napatrzeć i autorka „Pustych diabłów” zyskała konkurenta w tej kwestii😅 Jeśli już mówimy o cechach zewnętrznych książki powiem Wam, że bardzo spodobał mi się rodzaj papieru użyty w tej książce, nigdy wcześniej nie miałam z takim gatunkiem do czynienia.

Jeśli chodzi o zakończenie...Myślałam, że w czasie czytania domyśliłam się co wydarzy się w ostatnich rozdziałach „Banity”. Jednak autor mile mnie zaskoczył. Z niecierpliwością wyczekuję kolejnego tomu, ponieważ nie wszystkie wątki zostały domknięte i jestem pewna, że autor ma ciekawy pomysł jak doprowadzić je do końca.

Jeśli są tutaj fani tego gatunku książek, koniecznie musicie przeczytać "Banitę" !