Bajki prawie dla dzieci recenzja

Bajki prawie dla dzieci autorstwa Grzegorza Mostowicza-Gerszta z ilustracjami Joanny Kopplinger to niezbyt gruba książeczka z dziesięcioma wierszami rymowankami. Jak wskazuje już tytuł bajki, te niekoniecznie są dla dzieci, a już na pewno końcowe morały wypływające z nich wiele dzieciom nie powiedzą, choć, jak możemy przeczytać na czwartej stronie okładki:

Autor książeczki ukończył studia na wydziale aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu. Pracował także w różnych teatrach, m.in. w Teatrze Współczesnym w stolicy Dolnego Śląska. Występował w filmach przeważnie w rolach drugoplanowych. W TVN-ie prowadził ciekawy program Polska na weekend. Ilustracje do bajek przygotowała Joanna Kopplinger, która współpracowała autorem przy innej książce pt.: Opowieść o rzeczce Rwącej Pachnącej i dolince szczęściem płynącej.

Jak wspomniałem, na niewiele ponad sześćdziesięciu stronach autor zamieścił dziesięć bajeczek-rymowanek. Na kartach książeczki przenosimy się w świat zwierząt, które zamieszkują gęste lasy czy głębiny oceanów, ale też nasze najbliższe otoczenie. Nie będzie jednak tak pięknie i zachwycająco, jak to bywa w świecie fauny i flory. Pan Grzegorz zdecydował się na pewien zabieg językowy. Słyszeliście takie słowo jak antropomorfizacja bądź antropomorfizm? Prostszym językiem nadał zwierzętom cechy ludzkie. Poprzez zwierzątka możemy poznać nasze charaktery, przywary i sporo, jak się okaże, negatywnych cech. I na końcu każdej opowiastki wypłynie z tego morał.

Jeszcze kilka słów o budowie wierszowanych historii. Grzegorz Mostowicz-Gerszt zastosował we wszystkich bajkach rymy dokładne (można rzec, że w 99%) i parzyste, a jak pamiętacie ze szkoły, są to rymy przylegające do siebie w wersach, czyli rymy dystychiczne. Pewnie niektórzy stwierdzą, że są to tzw. rymy częstochowskie... Jeżeli chodzi o budowę stroficzną, to tutaj mamy spory rozrzut. Spotkamy się z najbardziej znaną budową zwaną tetrastychem, czyli popularny w polskiej liryce czterowers. Są też jednak inne...

Kto chciałby poznać "charakterne" zwierzątka to niech zajrzy do poniższej lektury.

Recenzja powstała dzięki Wydawnictwu Novae Res, za co serdecznie dziękuję.