Bad girl recenzja

Sięgacie po debiuty? Dajecie im szansę? Robicie to tylko z polecenia? Czy bierzecie w ciemno? Przyznam Wam, że ze mną to różnie bywa i to nie tylko w kwestii debiutów - ale na ogół nie kieruję się opiniami, tylko własnymi przeczuciami - czasami przyciągnie mnie opis, a czasami sama okładka - tak jestem sroką okładkową! A Wy? 🤔

W przypadku tej pozycji zainteresowało mnie co innego - książka powstała na potrzeby konkursu, w którym narzucony był tytuł, okładka i ukazanie prawdziwej bad girl w świecie gorących przystojniaków. Chciałam się więc przekonać czy jest aż tak dobra, że zawładnęła sercami jury. 😈

Samantha zdecydowanie wyróżnia się z tłumu. Ma długie niebieskie włosy, pełno tatuaży, ładną buźkę, mocno niewyparzony język i imprezowy styl życia. Jej marzeniem jest otworzenie baru wraz ze swoim przyjacielem. Na ten cel potrzebuje funduszy, więc decyduje się popracować przez jakiś czas jako pracownik biurowy. Jej barwna osobowość nie przeszłaby rekrutacji, więc Sam stawia na przebranie. Zakłada blond perukę, okulary i babcine ubrania, a tatuaże ukrywa pod dużą ilością podkładu. Odtąd ten rytuał wykonuje codziennie przed wyjściem do pracy, ale przebranie to jedno - dużo trudniej jest jej zachowywać się jak typowa szara mysz i trzymać na wodzy niewyparzony język.

W pracy dosyć szybko poznaje Alexa - przyjaciela swojego szefa i niezwykłego przystojniaka, który nie zwróciłby przecież uwagi na taką szarą mysz, a Samantha nie bardzo ma możliwość pokazania mu swojego prawdziwego oblicza. Przecież zależy jej na tej pracy, prawda? Poza tym Sam nie bawi się w związki, a jedynie w jednonocne przyjemności. Tylko dlaczego coś zupełnie dla niej niezrozumiałego ciągnie ją do tego mężczyzny?

Postać Samanthy z początku książki mocno mnie irytowała. Ciężko było mi mentalnie przebrnąć przez kilka pierwszych rozdziałów (a jest ich prawie sześćdziesiąt!), ale ja zawsze daję szansę książce i czytam do końca. Sytuacja zmieniła się, gdy do akcji wykroczył Alex, a nie tylko Sam i jej przyjaciółka - Kat. Wtedy książka przybrała trochę inny wymiar i odbierało mi się ją dużo lepiej.

Po przeczytaniu całości mogę stwierdzić, że czas spędzony z książką był całkiem niezłą rozrywką. Sam zyskuje przy bliższym poznaniu. Polubiłam jej pyskatą wersję, choć trochę mniej tą imprezową. Za to Alex to niemalże chodzący ideał.

Książka nie ma zbyt wielu zwrotów akcji ani skomplikowanej fabuły i raczej nie powoduje przyspieszonego bicia serca, ale można z nią miło spędzić czas, a nawet się kilka razy pośmiać. Myślę, że w kategoriach rozrywkowych to całkiem udany debiut, choć zdaję sobie sprawę z tego, że nie każdemu tak barwna postać może się spodobać. Ja nie jestem zwolennikiem mimoz w książkach, więc cieszę się, że pojawia się coraz więcej pozycji z silnymi bohaterkami.