Babcie recenzja

Petr Šabach "Babcie",

Idąc za ciosem, a dokładnie po przeczytaniu Pijanych bananów tegoż autora, sięgnęłam po jego kolejną książkę. Padło tym razem na "Babcie".

Jest to historia, najpierw małego, urodzonego w 1951 roku (rok urodzin autora), a potem trochę starszego Matěja , mocno związanego z dwiema babciami, które należą do skrajnie różnych światów i właśnie te skrajnie wyznawane wartości chciałyby wpoić również swojemu wnukowi.

Dystyngowana babcia Irena, która młodość spędziła w klasztorze, mówi płynnie po francusku, uwielbia Szekspira, w którym chciałaby rozkochać również wnuka, potrafi przeczłapać za nim podwórko, żeby przynieść Matějowi kubek gorącego kakao i słodki rogalik. To w obawie przed nią, żeby uchronić jej wrażliwość, wywodzący się z proletariackiej rodziny tata chłopca, wycina z gazet wszystkie zdjęcia Lenina. To ona również obdarowała kiedyś wnuka różowymi kaloszami.

Babcia Maria natomiast, znajduje się na drugim biegunie ideologicznym. Zagorzała komunistka, która zamiast bajek snuje dydaktyczne opowiastki z morałem, potrafi uleczyć wszystko winem domowej roboty, a radzieckie wojska, które wkraczają do Czechosłowacji najchętniej uraczyłaby talerzem sycącego barszczu, żeby wynagrodzić im trudy podróży.

Poza nimi Matěja otacza również liczne grono wyrazistych ciotek, wujków, stryjków, sąsiadów. Jest kolega ze szkoły, pochodzący ze Związku Radzieckiego Gubajew i koleżanka Alenka. Bowiem w rodzinie i przyjaciołach tkwi siła.

W przeciwieństwie do niedawno przeze mnie czytanych "Pijanych bananów" robi się bardziej międzynarodowo. Najpierw, w 1968 toku do Czechosłowacji wkraczają wojska radzieckie, a niedługo potem zza żelaznej kurtyny na podbój Londynu, a potem Grecji, wyrusza Matěj.

W końcu w 1989 roku upada komunizm. Która z babć dożyje tych czasów? Koniecznie musicie sprawdzić sami. Gwarantuję, że niejeden raz otworzycie oczy ze zdumienia, zaśmiejecie się w głos, bo humor Sabacha często bywa absurdalny, a o sytuacjach, które przydarzają się bohaterom, niejednokrotnie możemy powiedzieć "Skąd my to znamy?". Ja bawiłam się przednio.