Ja diablica recenzja



„Ja, diablica” Katarzyny Bereniki Miszczuk to kolejna pozycja , która bardzo przypadła mi do gustu. Z młodą diablicą , Wiktorią , bardzo się polubiłyśmy. Uwielbiam ją za humor , który wprowadza w książce , ale nie tylko ona, Azazel również miesza dużo i bawi do łez.

„Prawdziwi przyjaciele. Kto by pomyślał , że znajdę ich w piekle.”

Po przeczytaniu pierwszej części tej trylogii, zagłębiłam się trochę w życiorysie autorki. To była moja pierwsza przygoda z tą autorką i jakież było moje zdziwienie , gdy odkryłam , że Katarzyna Berenika Miszczuk napisała „Ja, diablica” mając zaledwie dziewiętnaście lat. Być może właśnie jej młody wiek tyle wniósł w tę książkę , że jest taka dobra.

Główna bohaterka to Wiktoria Biankowska , dziewiętnastoletnia studentka . Poznajemy ją w momencie , gdy oczekuje rozmowy w biurach Los Diablos. Nasza bohaterka otrzymuje posadę diablicy oraz zdobywa moce diabelskie . Jej praca polegać ma na targowaniu się z Aniołami o dusze zmarłych,w towarzystwie Śmierci. Pomaga je w tym Beleth , przystojny diabeł , który ma za zadanie nadzorować młodą diablicę. W Los Diablos brakuje diablic, poznajemy tylko jedną diablicę oprócz Wiktorii , jest nią Kleopatra(tak tę Kleopatrę, królową Egiptu). Dużo w tym życiu po życiu Wiktorii miesza diabeł Azazel. Wiktoria wiedziona miłością do Piotrusia, wraca na ziemię , co powoduje masę przezabawnych sytuacji.

„Pueri, sursum aves - chłopaki, w górę ptaki.”

W tej książce znajdziemy po trochu – kryminał, romans i fantastykę. Myślę , że to całkiem dobre połączenie, ponieważ czytało się to naprawdę dobrze. Ogromnym atutem książki jest humor w niej zawarty. Jest go naprawdę dużo, były nawet momenty, że wybuchałam gromkim śmiechem. Muszę wspomnieć , że autorka wprowadziła do tego świata nie tylko postacie piekielne ale również znajdziemy krótkie wzmianki o aniołach oraz postacie , które są bardzo żywe. Kot Behemot jest również jedną z moich ulubionych postaci, nieodzowny czynnik ,który powoduje na mojej twarzy uśmiech.

Obok humoru , najmocniejszą stroną książki są bohaterowie, są barwni, dobrze rozpisani, sama Wiktoria w niczym nie przypomina Kleopatry, do tej pory jedynej diablicy w Piekle. Wiktoria może się pochwalić tym, że posiada dobre serce, które wpakowuje ją w te dziwaczne ale też zabawne historie. Kleopatra to nadal kapryśna, rozwydrzona królowa, pełna seksapilu, który powinna mieć każda diablica. Beleth to postać , która skradła moje serce i nie rozumiem jakim cudem serce Wiktorii może być tak zimne , że nie widzi iż coś tu iskrzy.

Nie mogę nie wspomnieć o Azazelu, diable, który potrafi mieszać , knuć i spiskować jak mało kto. Pani Katarzyna Berenika Miszczuk napisała książkę pełną humoru i zwrotów akcji . Polecam ją każdemu , kto ma ochotę na coś lżejszego, do pośmiania się .

„To dobrze, bo w sumie lubię Beletha. Czasami straszna z niego ciota trzęsąca portkami, ale lubię go.”