Ataraksja recenzja

Wacław Wolf przyjeżdża do Jastrzębia-Zdroju na odczytanie testamentu zmarłej ciotki, której nigdy nie poznał. Już sam początek wizyty zaczął się niecodziennie, bo od wypadku samochodowego, niekoniecznie będącego zwykłym przypadkiem... Kiedy mężczyzna na swojej drodze spotyka Klementynę, nie spodziewa się jakie niespodzianki jeszcze od niego czyhają...

Do sięgnięcia po tę książkę skusił mnie dość nietypowy tytuł. Czym właściwie jest Ataraksja?? To postawa niewzruszoności, równowagi, spokoju ducha. Ideał spokoju wewnętrznego człowieka, który można osiągnąć przez pozbycie się nadmiernych pragnień oraz lęku przed śmiercią i cierpieniem. Myślę, że to pojęcie idealnie pasuje do przedstawionej treści.

Akcja początkowa przypomina obłoki leniwie sunące po niebie, jednak z każdą chwilą tempo wzrasta, by w końcowej fazie przybrać postać groźnych burzowych chmur, przetaczających się nad głowami. Teraźniejszość idealnie przeplata się z przeszłością, komedia z tragedią, a fikcja współgra z autentycznymi wydarzeniami i postaciami historycznymi. Bohaterowie są wyraziści, choć oczywiście nie zawsze wzbudzający sympatię. Język autora należy do lekkich, zgrabnych i podszytych sporą dawką humoru oraz wzbogaconych gwarą śląską.

Fabuła skupia się przede wszystkim na traumach, z którymi tak ciężko jest się mierzyć, tajemnicach piętrzących się niczym Mount Everest, pochodzeniu, nienawiści czy zemście. Mówi również o walce czy ideałach, które niestety zbyt często okazują się nie wzniosłe, ale wręcz okrutne, gdyż broniąc ich człowiek gotów bywa do naprawdę makabrycznych czynów.

Jako że jestem miłośniczką historii niezmiernie urzekły mnie w tej lekturze właśnie te wątki. Pisarz postarał się oddać realia panujące w PRL-u, przypomniał powstania śląskie, strajk w kopalni "Manifestu Lipcowego" i jego pacyfikację. Udało mu się przywołać mentalność mieszkańców tamtego regionu czy dążenie tamtejsze go społeczeństwa do autonomii. Tutaj świetnie urozmaica oraz uatrakcyjnia zawartość przedstawienie fikcyjnej tajnej organizacji, której działalność opisana została bardzo realistycznie.

Dodatkowa atutem, oczywiście dla mnie, okazało się wprowadzenie elementu fantastyki. Postrzeganie świata przez głównego bohatera, jako symulacji, w której istniejemy jako układy scalone w magazynach danych cywilizacji z przyszłości. Cała ta koncepcja to był dla mnie majstersztyk. Też czasem odnoszę wrażenie, tak jak Wacław, iż symulacja się zawiesza 😂