Arystoteles i Dante odkrywają sekrety wszechświata recenzja

"Lato miało własną logikę i zawsze coś ze mnie wyciągało. W lecie miało chodzić o wolność, młodość, brak szkoły i obowiązków, przygodę i odkrywanie. Lato księgą nadziei. Dlatego tak je kochałem i jednocześnie nienawidziłem. Ponieważ zmuszało mnie do tego, aby wierzyć."

Sama książka składa się z części, których tytuły są takim podsumowaniem treści. Na początku książki poznajemy zarys całej historii. Akcja powieści rozgrywa się w El Paso, w latach 80. Arystoteles jest krnąbrnym nastolatkiem, którego brat siedzi w więzieniu. Dante to wszystkowiedzący chłopak, który patrzy na świat w niezwykły sposób. Kiedy Ari postanawia iść popływać, spotykają się na basenie, wydaje się, że nie mają ze sobą nic wspólnego. Ale gdy ci samotnicy zaczynają spędzać czas razem, odkrywają, że łączy ich szczególna więź – taka, która wszystko zmienia i trwa przez całe życie. To dzięki tej przyjaźni Ari i Dante poznają najważniejsze prawdy o sobie i odkrywają, jakimi ludźmi chcą być.

Książka sama w sobie jest zbiorowiskiem cytatów, które w jakiś sposób pomagają czegoś się nauczyć. Jest wiele przemyśleń, które umożliwiają na nowo spojrzeć na życie i wydarzenia wokół nas. Dialogi ukazują jak powinno się rozmawiać z matką, jak z ojcem, z synem który dorasta, z przyleciałem lub z kimś kto jest nam całkowicie obojętny. Potrafi ukazać jak tolerować i akceptować, zrozumieć i zaufać.

Może w samej książce nie ma dużo akcji, ale za to Benjamin Alire Sáenz umieścił w niej pełno emocji. Jest ona trochę poetycka, ale również nie stroni od dialogów. To starannie nakreślona powieść młodzieżowa to taka, która jest w stanie skraść serce zarówno nastolatków jak i osobie dojrzałej. Czytając można odczuć to, jakbyśmy razem z bohaterami przeżywali wydarzenia tamtego lata.

W książce bardzo często jest poruszany wątek poszukiwania siebie oraz sensu życia, przez co możemy wynieść wiele dobrego. Choć właśnie ten temat odkrywania życia wydaje się być tylko dla nastolatków to polecam tą książkę absolutnie każdemu szukającemu dużej dawki emocji. Mam wrażenie, że każdy może tutaj znaleźć w sobie takiego Ari’ego, dla którego relacje rodzinne oraz przyjaźń wciąż pozostają trudną strefą.

Nawet nie spodziewałam się jak bardzo oczaruje mnie ta historia.Książka bardzo uniwersalna i z pięknym przesłaniem, pokazującą że nie powinniśmy nigdy wstydzić się tego kim jesteśmy i kogo kochamy. Polecam