Geniusz zbrodni recenzja

Kolejna książka Chrisa Cartera za mną. I po raz kolejny rozpływam się nad twórczością autora. Sięgając po jego książki, wiem, że się nie zawiodę. Dlatego oczywistym było, że i przy tej części spędzę naprawdę dobre chwile. Co więcej, historia tak mocno mnie pochłonęła, że przeczytałam ją w niecałe dwa dni. Gdyby nie „życie” to zapewne zajęłoby mi to parę godzin :P ale nie ubolewam, bo mogłam dłużej rozkoszować się tą genialna historią!

„Geniusz zbrodni” nazwać mogę arcydziełem, które z każdą stroną zaskakiwało mnie coraz bardziej i wywierało na mnie tak ogromne wrażenie, że nie sposób było odłożyć tę książkę choćby na chwilę, bez ciągłego myślenia o tym, co może wydarzyć się na kolejnych jej stronach. Już od początku mamy akcję, która nie zwalnia ani na chwilę. Co więcej, całe śledztwo jest poprowadzone w tak hipnotyzujący sposób, że przy każdej nowej poszlace, czy każdych nowych informacjach, czułam się zaszokowana nagłym obrotem sytuacji. Do tego autor kończy każdy rozdział w taki sposób, że uwierzcie mi - nie da się zrobić sobie przerwy. Te jego umiejętnie wprowadzone cliffhangery, powodowały, że nieraz wstrzymywałam oddech, albo przeklinałam pod nosem, bo po raz kolejny musiałam przełożyć robienie obiadu do kolejnego rozdziału, który również kończył się tak samo - więc ostatecznie trzeba było zamówić obiad z pyszne.pl ;)

Kreacja bohaterów jak zwykle na najwyższym poziomie. Robert Hunter i jego umysł za każdym razem mnie zachwyca, a jego chłodne podejście do sprawy przyprawia mnie o ciarki na plecach Oczywiście w pewnym momencie „Geniusza zbrodni”, gdy detektyw ukazał swoje emocje, to uwierzcie mi, że nawet mnie ścisnęło się serce i nie mogłam uwierzyć w to co czytam. Poza tym, autor genialnie stworzył postać mordercy. I choć „prawie” od samego początku wiemy, kto stoi za morderstwami dwóch kobiet, których głowy zostały „przez przypadek” znalezione w bagażniku jednego z aut, to i tak rozwój wydarzeń i odkrywanie coraz to nowszych poszlak, wywołuje w czytelniku efekt „WOW” ;) A zakończenie? O matko, co tu się wydarzyło! Emocji zdecydowanie tu nie zabrakło, co więcej ta część wywołała na mnie naprawdę ogromne wrażenie. Była inna niż jej poprzedniczki, ale równie genialna! Zresztą jak każda książka Chrisa Cartera. Polecam, polecam i jeszcze raz polecam!