Apartament w stylu hampton recenzja

Kiedy otworzyłam "Apartament w stylu Hampton" Dagmary Andryki, nie spodziewałam się, że wciągnie mnie w tak gęstą sieć lęków, manipulacji i pozorów. To nie była zwykła lektura – to było wejście do świata Magdaleny Om, w którym każdy krok po miękkim dywanie luksusowego apartamentu odbijał się echem strachu.

Magdalena budzi się w wynajętym
domu, miejscu tak pięknym, że niemal nierzeczywistym, ale w jej głowie panuje pustka, a na podłodze – ślady krwi. Ten obraz jest jak zła metafora życia, które wydaje się doskonałe na zewnątrz, podczas gdy w środku kryją się demony. Ale największym demonem Magdaleny jest ona sama. Hafefobia – lęk przed dotykiem – nie jest tutaj tylko ciekawostką psychologiczną. To klucz, który Andryka wręcza czytelnikowi, by ten mógł otworzyć drzwi do duszy bohaterki.

I właśnie to sprawia, że ta powieść jest tak wyjątkowa. Dotyk, tak naturalny dla większości z nas, staje się w tej historii pułapką, narzędziem grozy, źródłem bólu. Czułam niemal fizyczne napięcie, gdy Magdalena unikała każdego kontaktu, wiedząc, że teraz walczy nie tylko o swoją psychikę, ale i o życie.

A wątek szantażysty? Andryka bawi się naszymi oczekiwaniami, podrzucając fałszywe tropy, by za chwilę przewrócić wszystko do góry nogami. Czułam się jak detektyw, który tropi mordercę, jednocześnie bojąc się odkryć prawdę. Co wydarzyło się tamtej nocy? Każda odpowiedź, jaka pojawiała się w mojej głowie, wydawała się równie niepokojąca, co pytania, które dopiero miały nadejść.

Cóż, jego obecność jest jak cień, który wydaje się zawsze o krok przed Magdaleną, a jednocześnie trzyma ją na sznurku, żądając coraz więcej. Manipulacja to tutaj motyw przewodni – nie tylko w działaniach szantażysty, ale także w relacjach, jakie buduje Magdalena ze światem i sobą samą.

I choć zakończenie przynosi upragnioną odpowiedź, to wcale nie przynosi ulgi. To prawda, która gryzie, drapie i nie pozwala zasnąć. Po odłożeniu książki nie mogłam przestać zastanawiać się, ile z nas, tak jak Magdalena, nosi w sobie niewidzialne kajdany lęków, które łatwo mogą stać się bronią w cudzych rękach.

"Apartament w stylu Hampton" to nie tylko thriller – to psychologiczna podróż w głąb umysłu osoby na krawędzi. Andryka stworzyła historię, która uwodzi, przeraża i zmusza do spojrzenia w lustro, by zadać sobie pytanie: co ja bym zrobiła na miejscu Magdaleny? Jedno jest pewne: nigdy więcej nie spojrzę na luksusowe apartamenty tak samo.

Andryka bawi się czytelnikiem w sposób bezlitosny. Myślisz, że wiesz, co się stało? Pomyśl jeszcze raz. Każda wskazówka, każda retrospekcja, każdy detal prowadzą cię głębiej w labirynt, z którego nie ma prostego wyjścia. To, co wydaje się oczywiste, okazuje się złudzeniem.

"Apartament w stylu Hampton" to nie tylko powieść. To podróż przez labirynt strachu, kłamstw i desperacji, która zostawia ślad na długo po zamknięciu książki. Dagmara Andryka nie tylko napisała thriller – ona stworzyła pułapkę, z której nie sposób się uwolnić.