Davenportowie recenzja

Bridgertonowie, ale... nieco inni. Bardziej nowocześni, amerykańscy i czarnoskórzy.

Poznajmy Helen, Olivię i Ruby - cztery młode dziewczyny, które wkraczają na towarzyskie salony, opakowując się w piękne suknie i wachlarze, aby znaleźć idealnego kandydata na męża (według ich rodziców). Każda z nich jest inna i ma inne pragnienia, ale łączy je to, że wszystkie wybrały sobie niewłaściwych kandydatów. Serce Olivii walczy z rozumem, Helen ukrywa się w warsztacie samochodowym, by zapanować nad emocjami, których nie chce czuć, a Ruby odkrywa, że mężczyzna, który miał wzbudzić zazdrość w innym, tak naprawdę jest bardzo interesujący.

I poznajmy też Amy-Rose - pokojówkę Helen i Olivii, która miała nieszczęście urodzić się zbyt ciemnoskóra i za mało ciemnoskóra, nie pasując do żadnej z grup towarzyskich w Chicago. Stawia sobie jednak za cel założenie własnego zakładu fryzjerskiego i nie odpłynięcia za daleko w marzeniach o poślubieniu Johna Davenporta - syna ludzi, którzy ją zatrudnili.

Bardzo podobał mi się pomysł na podzielenie historii na perspektywy pisane w trzeciej osobie, dzięki czemu każda z bohaterek miała swoje 5 minut sławy i można było skupić się na tylko na jednej miłosnej parze (choć w całej książce jest ich prawie sześć ).

Akcja nie skupiała się jednak tylko i wyłącznie na romansach. W przystępny sposób przedstawiono problem segregacji rasowej, przepisów ograniczających ich prawa i to, jak ludzie próbowali walczyć o swoją wolność. Jedna z głównych bohaterek przechodzi pod tym kątem przemianę, bo wychodzi ze swojej idealnej i luksusowej bańki, by uświadomić sobie, że inni (choć z takim samym kolorem skóry) nie mieli tyle szczęścia co ona i nie urodzili się z nazwiskiem "Davenport", które kojarzone jest z szacunkiem.

Najlepszym elementem tej historii jest to, że każda z bohaterek jest inną osobą niż na początku. Ich charaktery kształtują się z biegiem wydarzeń dopasowując się do nowych wydarzeń i czytanie o tym, było naprawdę czymś przyjemnym.

Nie jest to jednak książka z wieloma plot twistami i akcją, od której nie można się oderwać. Jest spokojna, nie dostarcza nuty adrenaliny i odrobinę nudziłam się na końcówce, ale czy żałuję przeczytania jej? Wręcz przeciwnie! Taka lekka pozycja umiliła mi kilka wieczorów i mam nadzieję, ze niedługo trafi do mnie druga część "Davenportów" - MUSZĘ wiedzieć, jak skończy się wątek Amy-Rose i Johna

[współpraca reklamowa z Wydawnictwem Jaguar]