Amelka Kieł i Bal Barbarzyńców recenzja

Poznając świat małej głównej bohaterki wampirki Amelki Kieł w książce pt. ''Amelka Kieł i Bal Barbarzyńców'' autorstwa Pani Laura Ellen Anderson uważam za interesującą, bardzo dobrze napisaną propozycję tematyczną z gatunku literatury dla dzieci. Jest to ważny element, kiedy tworzy się dla dzieci szczególnie w wieku 10 - 13, aby móc w stanie ich wyobraźnię uruchomić do intensywnego myślenia dotyczącego, co mają zrobić występujący w niej główni bohaterzy, którzy muszą się zmierzyć z przeciwnościami czyhającego na nich losu, którego by się nawet nie spodziewali, jak się dalej potoczy, gdy zbliża nagle niebezpieczeństwo.

Czytając, tę książkę nie mogłam się od niej oderwać, bo było w niej coś takiego niezwykłego dla mnie jako odbiorcy. Uświadamia, ona jak wiele można się nauczyć od bohaterów w tak krótkim czasie.

Poznajemy w tej książce, jak wiele decyzji zależy od bohaterów, w jaki sposób można działać, jak ważny jest czas.

Jesteśmy świadkami, kiedy Amelka jest odpowiedzialna za księcia Tadżina i musi pokazać mu, jak prezentuje się ich szkolne życie. Zadanie to wyznaczyła jej nauczycielka. Czy jej się spodoba ta powierzona nowa misja?

Bardzo podoba mi się to w tej książce, że cały czas się coś dzieje pomimo wielu nieszczęść, które spotykają Amelkę i jej przyjaciół. Nie tracą nadziei i zawsze mają pomysły, aby móc w stanie udowodnić, że ich plan działania się do końca nie zamyka.

Warto podkreślić rolę rodziców: Hrabiego Kieł Trzeciego, Hrabiny Frywolity Kieł, króla. Tak jakby ich nie było, przymykają oko na wszystkie zachowania ich dzieci. Jedynie hrabina wydaje komunikaty do wykonania domownikom, służącemu Buuu, a jej mąż hrabia w humorystyczny sposób podchodzi do każdej sytuacji, bo on na indywidualny świat krzyżówek. Amelka właściwie nie ma szacunku do hrabiny. Woli życie i przebywanie z przyjaciółmi: Dyńką, Florką Kudłacz i Kostkiem Ponurakiem. Lubi również Buuu, służącego, z którym ma dobre relacje.

Czy Amelka odnajdzie swoją przyjaciółkę, którą uprowadził jej książę Tadżin, czy odkryje przeszłość jego, która powoduje, że jest on taki złośliwy, czy jego nastawienie się zmieni do mieszkańców świata Nokturnii?

Książka ta składa się z 20 rozdziałów. Napisana została przez autorkę językiem zrozumiałym. Zastosowane teksty dialogowe ułatwiają poznawanie charakterów wszystkich występujących w niej bohaterów głównych i drugoplanowych. Nie zabraknie poczucia humoru i chwil prawdziwej grozy.

Bardzo podobają mi się piękne i wyraziste wykonane przez autorkę ilustracje. Czcionka zamieszczona w rozdziałach została odpowiednio dobrana, a to ułatwi jej przeczytanie.

Polecam przeczytać tę książkę.