NieUrodziny. Mroczne opowieści recenzja

"Nieurodziny" Liz Braswell to książka, która początkowo urzekła mnie swoją okładką: minimalistyczną, a jednocześnie wpadającą w oko i z przepięknie ozdobionymi brzegami. Czy pod tą piękną fasadą, kryła się równie zachęcająca historia?
Alicja znacząco dorosła od ostatniej wizyty w Krainie Czarów. Zgodnie z zasadami panującymi w wiktoriańskiej Anglii teraz do jej obowiązku należy znalezienie odpowiedniego partnera i nauka dobrych manier, o co szczególnie dba jej starsza siostra. Dziewczyna nie jest jednak zachwycona taką perspektywą, a wolny czas woli spędzać wśród natury, fotografując ją. Kiedy zaczyna na zdjęciach odnajdywać swoich przyjaciół z innego świata rozumie, ze przydarzyło się coś złego i musi jak najszybciej ich odnaleźć i udzielić pomocy. Czy zdąży zanim będzie za późno? Czy w Krainie Czarów jest jeszcze dla niej miejsce?

Historię Alicji znam niestety bardzo pobieżnie, miałam okazję obejrzeć tylko niewielką część filmu, więc nie mogę porównać wam tego retellingu z oryginałem, ale muszę przyznać, że była to bardzo ciekawa historia. Nie wszystko jest od razu wiadome, mamy do czynienia ze sporą dawką zagadek, ale to czyniło książkę ciekawszą. Co prawda mam lekki zarzut do jej grubości, bo mam wrażenie, że miejscami lekko się ciągnie, ale to w zasadzie jedyne, co mi w niej przeszkadzało. Fajnie było przebywać z bohaterami z Krainy Czarów, którzy mieli bardzo nietuzinkowe charaktery. Do tego osadzenie realnej akcji w Anglii za panowania królowej Wiktorii było ciekawym pomysłem, bo dzięki niemu autorka mogła wpleść do książki aktualne dla tamtej epoki tematy i skłonić do refleksji na przykład nad rolą kobiety w społeczeństwie, czy ksenofobią. Zawsze doceniam, gdy w powieść wplecione są poważniejsze tematy

Sama Alicja, w moim odczuciu nie została, za dobrze rozbudowana, ale świat wokół niej to rekompensuje.
Czy książkę polecam? Myślę, że tak. Jeśli czytaliście oryginalną historię, w tej znajdziecie parę ciekawych nawiązań, które umilą wam lekturę (no i kota z Cheshire, którego jestem dużą fanką). A dla tych, którzy Alicji nie znajdą, będzie to fajne pierwsze spotkanie.

Za książkę bardzo dziękuję Wydawnictwu Olesiejuk.