Ania z Zielonego Wzgórza recenzja

Nigdy nie czytałam lektur szkolnych. Zawsze sama wybierałam co będę czytać, ponieważ gdy czytam coś co muszę nie mam z tego przyjemności. Tak więc w 5 klasie ominęło mnie czytanie ,,Ani z Zielonego Wzgórza” czego teraz trochę żałuję. Książkę przeczytałam po kilku latach i przekonałam się ,że nie wszystkie lektury i stare książki muszą być złe.

Ania Shirley trafią na Zielone Wzgórze przez przypadek. Maryla i Mateusz Cuthbert chcieli zaadoptować chłopca do pomocy, natomiast trafia im się rudowłosa dziewczynka. Ania jest marzycielką, ma bardzo bujne słownictwo a jej życie jest pełne przygód, ale też problemów. Ostatecznie Ania zostaje na Zielonym Wzgórzu i przeżywa wiele przygód w których towarzyszy jej przyjaciółka- Diana Barry.
Jej problemy to codzienne życie, pierwsze miłości i poznawanie przyjaciół ale też i wrogów. Jednym z nim jest Gilbert który przy pierwszym spotkaniu w szkole pociągnął ją za wlosy oraz przy całej klasie nazwał marchewką. Dla Gilberta nie skończyło się to dobrze. Ania ze złości rozbiła mu tabliczkę na głowie oraz przysięgła nienawidzić go do końca życia. Dziewczynka okazała się miłą przyjacielską oraz mądrą osobą jednak aby tego dowieść musiała wiele przejść. Została oskarżona o kradzież, obrażona przez panią Linde, zafarbowała wlosy na zielono przez co musiała je obciąć, aż w końcu przes pomyłkę upila swoją przyjaciółkę podając jej wino zamiast soku malinowego. Ania ma dość ciężką przeszłość. Przez pierwsze lata życia po smierci rodziców mieszkała z różnymi paniami opiekując się ich dziećmi. Później trafia do sierocińca. Jednak umiejętność opieki nad dziećmi i opanowanie Ani prawdopodobnie ratuje życie Minnie May. Motywację do nauki daje jej rywalizacja z Gilbertem. Autorka w tej części pozwala nam śledzić losy Ani aż do wyjazdu na studia.
W dziewczynce polubiłam jej gadatliwość i pozytywne nastawienie do życia. Ania zaraża pozytywną energią.
Serdecznie polecam książkę każdemu czytelnikowi niezależnie od wieku. Ania z Zielonego Wzgórza jest dobrym przykładem, że lektury nie muszą być złe.
Miłego czytania