A Ty będziesz dumna recenzja

Cześć Wszystkim we wtorek. Przedstawiam Wam debiut Moniki Sygo „A ty będziesz dumna”. Książka jest inna niż wszystkie jakie do tej pory czytałam. Zaczyna się prologiem skierowanym bezpośrednio do mnie, czyli do czytelnika. Podczas wstępu płynęły łzy i pierwszy raz zdarzyło mi się podczas czytania musiałam przerwać nie ze względu, że książka mi się nie podobała tylko ze względu na wzruszenie.

Utrata bliskiej osoby, smutek, żal, złość na nie sprawiedliwość losu, te wszystkie uczucia towarzyszyły mi podczas czytania szczególnie wątku Kuby.

„Śmieć…

Sześć liter, z którymi codziennie próbowałem się oswajać. Które wciąż poznawałem na nowo i odczuwałem milionem różnych emocji.”

Nadzieja pojawia się wraz z pudełkiem pamiątek w życiu Kamili, która cały czas ma przeczucie, że wspomnienia pojawiające się w snach są prawdziwe, realne. Dziewczyna nie czuje się szczęśliwa w swoim domu rodzinnym, jej relacja z mamą nie jest taka jaka powinna być. Jednak ma przeczucie, że zaznała matczynej miłości. Czy tak było?

Tego dowiadujemy się czytając wątek Igi, który opowiada zdarzenia z jej życia. Kobieta była szczęśliwa przez całe swoje życie. A jednak czegoś lub kogoś brakowało? Tego dowiadujemy się rok po jej śmierci wówczas ostatni element zostaje dopasowany i wpada we właściwe miejsce.

Historia zawarta na stronach książki jest fikcją literacką, a miałam wrażenie, że wydarzyła się na prawdę. Iga, Kuba, Kamila to postacie bardzo realne ze wszystkimi swoimi rozterkami, wątpliwościami, emocjami. Wspomnę też o Łukaszu, który bardzo wspierał Kubę dobrą radą i po prostu był, trwał przy nim, prawdziwy przyjaciel w dobrych i złych momentach jego życia. Książka nakłania do refleksji nad życiem, utratą bliskiej osoby, nad szczęściem, które czeka za rogiem. W powieści pisarka dotyka ważne tematy takie jak utrata bliskiej osoby, żałoba, przyjaźń, rodzicielską miłość.

Autorka w prologu poradziła „rozsiądź się wygodnie. Zaparz kubek ulubionej herbaty lub kawy i przygotuj chusteczki.” Zaczynająć czytać proszę dostosuj się do tej rady. Książka jest pełna emocji, które powodują, że po policzkach płynie potok łez. Polecam z całego serca.

Pani Moniko gratuluje debiutu, zafundowała mi Pani rollercoaster emocji jakie doznałam podczas czytania. Byłam zaszczycona czytając Pani „książkowe dziecko” i z niecierpliwością czekam na kolejne książki.