Podmiejski na koniec świata recenzja

Chcesz oderwać się od szarej rzeczywistości, od nudnej pracy, groźnego szefa, krzykliwych dzieci, męża, codziennych obowiązków? To wsiądź w pociąg podmiejski, skasuj bilet i jedź na koniec świata. Proste? Niekoniecznie. Ale jest lepszy sposób, żeby poprawić sobie humor i zapomnieć o przygnębiających nas rzeczach.
Kubek herbaty lub kawy, wygodny fotel i książka Katarzyny Kowalewskiej "Podmiejski na koniec świata".
Już sama okładka książki jest niezmiernie piękna, przypomina mi beztroskie wakacje z plecakiem i podróż w nieznane.
A co w środku?
Historia Alicji, którą pokochałam od pierwszych stron.
Ala pracuje w Warszawie, w firmie odzieżowej. Jest asystentką szefa, a właściwie osobą od rzeczy niemożliwych. Potrafi dla pracodawcy załatwić każdy kontrakt, wywalczyć nawet niemożliwe. Jednak o siebie Alicja zawalczyć nie potrafi. Od lat na stanowisku asystentki, bez podwyżki i perspektyw.
Pewnego dnia szef wzywa Alicję do siebie i zleca jej wyjazd do Grodziska Mazowieckiego, w celu ratowania jego drugiej firmy, zajmującej się szyciem odzieży roboczej. Po wykonaniu zadania Ala ma otrzymać stanowisko kierownicze i sporą podwyżkę. Dziewczyna jest załamana, uważa, że Grodzisk Mazowiecki to koniec świata, że tam nic dobrego jej nie spotka.
Decyzję jednak pozwala jej podjąć przyłapanie chłopaka na zdradzie.
Ala rzuca wszystko, pakuje się i wyjeżdża.
I tu właśnie zaczyna się fantastyczna historia. Doskonałe opisy Grodziska Mazowieckiego potrafią w czytelniku poruszyć wyobraźnię. Czułam się tak, jakbym to ja spacerowała tymi ulicami, oglądała budynki, siedziała w kawiarni, parku czy nad wodą. Poczułam potrzebę odwiedzenia tego miasta.
Wniosek z tej historii nasuwa się sam. Czasami potrzebna jest w życiu burza, trzeba sięgnąć dna, poczuć porażkę, żeby móc się podnieść silniejszym, spojrzeć na swoje życie z innej perspektywy, zacząć wszystko od nowa.
"Podmiejski na koniec świata" to rewelacyjna historia. Czyta się ją szybko i przyjemnie. Wciąga od pierwszych stron.
Serdecznie polecam.