Winna recenzja

Ta książka miała potencjał. Może troszkę schematu, może odrobinę inspiracji Tarryn Fisher i dużo polskiej amerykańskości. Ale po co tyle psychologii? Rozumiem, że to miał być thriller psychologiczny, niestety wyszedł podrzędny romans z wątkiem kryminalnym. Już tłumaczę dlaczego.
 
 Wendy czuje się winna. Winna wypadkowi brata. Winna niechęci jej ojca. Winna zdrady chłopaka. Czy tajemniczy Jim odmieni jej los i odbuduje jej zachwianą pewność siebie? 
 
 Nasza bohaterka ma 25lat i jest psychologiem. Wydawało by się że to dorosła kobieta z głową na karku z odpowiednim, statecznym wykształceniem. Niestety, autorka serwuje nam przemyślenia godne 16-latki (bez urazy), w pseudo psychologicznym wydaniu. I to jest mój największy zarzut. Początek to totalna jazda bez trzymanki, jednak na szczęście im bliżej końca tym trochę mniej gadania, a więcej czynów. 
 
 Uważam, że gdyby wyciąć tak 100 stron analizy psychologicznej, trochę popracować nad tym polskim "wydaniem" Ameryki, albo osadzić wydarzenia w jakimś innym miejscu, to mogło by się skończyć fajnie. Bo czuć możliwości autorki, szkoda tylko, że w ostatnich 50 stronach.