Toń recenzja

A gdybym Ci powiedziała, że Twoja ciotka cofa się w czasie? A gdybym dodała, że może i Ty w nim utoniesz?

Siostry Stern od dawna się nie widziały. Nie mieszkają już razem, gdyż Dżusi wyprowadziła się z Wrocławia do Opola. Miała dość życia według zegarka, z dziwnymi zasadami ograniczającymi wszelką swobodę i ciotką, która w jej oczach była tyranem. Jednak bez chwili zastanowienia rusza w podróż by pomóc swej siostrze Eleonorze (bibliotekarce z piekła rodem) w opiece nad niestabilnym emocjonalnie kotem, gdy ciotka wyjeżdża. I może ta wizyta mogła być normalna, gdyby Dżusi pamiętała o nieszczęsnych zasadach, a przynajmniej tej, która mówi, by nikogo nie wpuszczać do domu. A w drzwiach stanął Ramzes, tajemniczy antykwariusz, który wykorzystał nieuwagę dziewczyny i zabrał z mieszkania tajemniczy zegarek. Od tego momentu wydarzenia wkraczają na niebezpieczną ścieżkę. Rusza lawina zdarzeń, które odkryją przed siostrami tajemnicę zaginięcia i śmierci ich rodziców. Ujawnią kim jest ich ciotka Klara, jakie skarby ukryła przeszłość, a także, że Upiory i Mojry istnieją naprawdę. 

Mam nadzieję, że będzie kontynuacja, gdyż miło spędziłam czas z tą książką. Lubię fantasy, a jeszcze jak ma wpleciony wątek kryminalny, to już więcej mi nic nie trzeba. 

Ta książka to  niewyjaśnione zdarzenia i niebezpieczna zabawa z czasem w towarzystwie zagadkowego Ramzesa. Picie herbaty pod czułym okiem zatroskanej Mojry. Zabawa w detektywa „zabili go i uciekł” w wykonaniu Dżusi. Trzepot serca Eleonory, gdy pojawiał się gigantyczny zegarmistrz Gerd. No i ciotka Klara i jej kot. Chcę więcej.

Zapraszam na