Winny recenzja

Czytałam „Chodź za mną”, zrobiła na mnie dobre wrażenie, więc liczyłam na kolejną świetną historię.

O ile początek był nawet w porządku, tak potem zaczęłam się gubić. Nie do końca wiedziałam o czym czytam, chociaż usiłowałam maksymalnie się skupić.A historia ma potencjał. „Winny” opowiada o mężczyźnie, który wiele lat temu, praktycznie w dzieciństwie, został uznany za sprawcę morderstwa. Jeden obóz harcerski przekreślił jego beztroskie dzieciństwo. Trafił do poprawczaka. Po latach stara się odkryć prawdę. Zastanawia się, kto tak naprawdę zabił jego rówieśnika i dlaczego matka nalegała, by się przyznał. Podejmuje próbę rozliczenia się z demonami przeszłości.

Zapowiada się naprawdę ciekawie. Jednak sposób przedstawienia mi się nie spodobał. Zabrakło mi wartkiego i zręcznego języka, który mógłby mnie skutecznie wciągnąć i zainteresować, a nie znudzić. Niektóre dialogi i opisy były dla mnie zupełnie zbędne, bo przypominały trochę strumień świadomości (o wszystkim i o niczym), co dla mnie jako czytelniczki, nie jest ciekawe.

Jaki jest jeszcze jeden zarzut? Bohaterowie. Marcin irytował mnie niesamowicie. Z jednej strony, miałam wrażenie, że jest marionetką w rękach niewidzialnej siły, a z drugiej, że jest bezbarwny, nudny i nie wie, czego chce. Drażniły mnie bezsensownie prowadzone dialogi, które nic nie wnosiły do akcji. Myślę, że od thrillerów jednak oczekuje się dość mocnych i szczegółowo scharakteryzowanych bohaterów.

Teoretycznie jest tutaj wszystko, co powinien mieć thriller. Brakowało mi jednak emocji, które tak lubię w książkach z tego gatunku. Biorę pod uwagę to, że przeczytałam dużo thrillerów i jestem bardzo krytyczna, ale naprawdę, nic mnie tutaj nie zaskoczyło. Nawet dość nieprzewidywalne zakończenie nie zrobiło na mnie wrażenia, bo byłam znudzona tym, co działo się wcześniej.

Niestety, muszę przyznać, że mi się nie podobało. Wiem, że wiele osób ma inne zdanie. Dla mnie „Chodź za mną” było lepsze. Ta książka mnie rozczarowała, ale wiem, że znajdzie zwolenników ;)