Opinia na temat książki Życie Violette

Nigdy wcześniej nie czytałam powieści z cmentarzem w roli głównej. Zastanawiałam się jak autorka wykorzysta ten motyw i muszę przyznać, że udało jej się stworzyć coś wciągającego i naprawdę dobrego. Czytając książkę ciągle przychodziło mi do głowy jedno słowo – delikatny. Nie wiem czy tak można określić sposób pisania, ale właśnie takie określenie ciągle mi się narzucało podczas czytania.

Umiejscowienie akcji na cmentarzu wprowadziło nostalgiczny klimat i zdecydowanie skłania do poważnych przemyśleń. Inni czytelnicy często pisali, że dla nich to książka o tym, że trzeba się cieszyć małymi rzeczami i doceniać nawet te najdrobniejsze. Ja odebrałam to trochę inaczej. Od początku do końca czuć było smutek i przygnębienie. Główna bohaterka nie miała szczęśliwego dzieciństwa, a jako dorosła przeżywa ogromną tragedię i na kilka lat wyłącza się z życia, jest jak zombie. Chyba wszyscy bohaterowie (a przynajmniej ci dokładniej przedstawieni) wydają się mieć wspólną cechę – wszyscy minęli się w swoim życiu ze szczęściem. W pewnym momencie życie dało im szansę na doświadczenie czegoś dobrego, ale jednocześnie nie można było po to sięgnąć nie raniąc przy tym innych.

Momentami miałam wrażenie, że do książki wkradają się elementy baśniowe, ale w niczym mi to nie przeszkadzało i całość odbieram bardzo dobrze.