Żony gejów. O tym, czego nikomu się nie zdradza

Takich książek powinno być więcej.
Niby się mówi o potrzebie akceptacji i tolerancji, o prawach mniejszości seksualnych, jednak z różnych powodów ogranicza się to do krótkich frazesów, haseł niesionych na paradach równości, czy migotliwych felietonów telewizyjnych przy okazji zauważenia aktów agresji.
Homofobia, połączona z agresją fizyczną i psychiczną, wciąż króluje w polskich szkołach i na ulicach, a podsycana jest uprzedzeniami i niewiedzą.
Tolerancyjna i otwarta młodzież chętnie zakłada tęczowe ubrania, wywiesza flagi, maszeruje w paradach, gdy tymczasem w przeciętnej (konserwatywnej, katolickiej, słabo wyedukowanej) rodzinie wciąż najłatwiej przy obiedzie opowiedzieć dowcip o gejach, a na scenie kabaretowej sparodiowanie geja z przejaskrawieniem "zniewieściałych" gestów zawsze gwarantuje salwę śmiechu. Brakuje za to jasnych komunikatów, że napiętnowanie mniejszości (jakichkolwiek) jest złe, brakuje dobrej edukacji seksualnej i budowania społeczeństwa wrażliwego i otwartego
na człowieka.

Bohaterowie książki Marii Mamczur opowiadają swoje historie. Po pierwsze dostajemy świadectwa kobiet, które nagle dowiedziały się/zorientowały, że mąż jest homoseksualistą.
Przeżyły szok, a potem piekło podejmowania dalszych życiowych decyzji, z których żadna nie gwarantuje szczęścia. Po drugie poznajemy powody, dla których homoseksualni mężczyźni zdecydowali się na małżeństwo. Zazwyczaj decydował strach przed społecznym ostracyzmem, ale także potrzeba c...

Temat godny poruszenia. Z tego, że większości homoseksualistów nie jest w Polsce łatwo, zdawałam sobie sprawę, ale nigdy przez myśl mi nie przemknęło co mogą przeżywać związane z homomężami żony.
- Albo udają, że o niczym nie wiedzą i usiłują sobie jakoś radzić.
- Albo godzą się na ten układ, żyją z mężami, którzy od czasu do czasu spotykają się z kochankami.
- Albo zostają porzucone dla mężowskiego kochanka.
- Albo rozstają się z własnej inicjatywy i też zostają same.
Nie wiedzą jak sobie poradzić z problemem, szukają wsparcia na forach, bo zwierzenie się komuś nie wchodzi w grę - to wstyd.

Zgodnie z tytułem liczyłam na rozwinięcie tematu w takim kontekście. Miało być o kobietach. Co czują, przeżywają, jak sobie radzą małżonki homoseksualistów, tych, którzy się ujawnili i tych, którzy jeszcze nie wyszli z szafy, a może nawet nigdy nie wyjdą. Tytułowym kobietom autorka poświęciła mnie więcej jedną trzecią książki ( a szkoda ), potem zajęła się mężami i oddała głos ekspertom.

Dla mnie autorka temat zmarnowała. Przedrukowała z blogów trochę historyjek, z kilkoma osobami udało jej się porozmawiać, ale właściwie wszyscy piszą i mówią to samo. Najbardziej denerwował mnie często powtarzający się schemat kontaktu:
- przedruk historii z blogu lub jakichś postów
- pełny tekst listu, który wysłała autorka z prośbą o kontakt,
- lakoniczna odpowiedź homomęża ( lub homożony) z prośbą o przesłanie pytań
- długa ( baaardzo długa ) l...