Opinia na temat książki Żniwiarz. Tom 1. Pusta noc

Nazwisko autorki przewijało się tu i ówdzie od dłuższego czasu. Jedni byli zachwyceni cyklem o Żniwiarzu, drudzy niekoniecznie. Osobiście bardzo lubię wszystkie historie o demonach, czarownicach, słowiańskich bogach, boginkach itd., wiedziałam więc, że prędzej czy później i na tę książkę przyjdzie czas. No i stało się 😊

„Pusta noc” to pierwszy tom cyklu, w którym poznajemy głównych bohaterów. Magda, wydawać by się mogło, normalna dwudziestolatka, pracuje w księgarni prowadzonej przez swoją matkę i widzi więcej niż przeciętny człowiek. Feliks, jej wujek, Żniwiarz, świetnie wykreowana postać, Mateusz, młody chłopak, który niedawno zamieszkał w miasteczku i zaczyna poznawać zarówno Magdę, jak i jej nie całkiem zwyczajne życie.

Z zaświatów wydostaje się najpotężniejsza istota, z jaką ktokolwiek do tej pory miał do czynienia. Giną żniwiarze, Feliks musi stanąć do walki o przeżycie. Magda wprowadza Mateusza w swój świat słowiańskich wierzeń, zaprasza go również do swojego życia. Przed nimi jednak kręta i bardzo niebezpieczna droga. Mogą zginąć i oni.

„Pusta noc” to całkiem poprawne fantasy, niestety nie tak porywające, jakbym się spodziewała i jakbym chciała. Przewidziałam wiele wątków, i to trochę odebrało mi radość czytania. Chciałam, żeby Paulina Hendel wywiodła mnie w pole, żeby rzuciła jakąś bombę, żeby zostawiła mnie ze szczęką na podłodze i ogromną chęcią do sięgnięcia po kolejne części cyklu. Tak się niestety nie stało, ja po prostu wiedziałam, jak to się skończy i nic mnie nie zaskoczyło. Szkoda, bo można było z tej historii wyciągnąć znacznie więcej. Nie zarzekam się, że nie sięgnę po kolejne tomy, ale wydaje mi się to niezbyt prawdopodobne. Jest mnóstwo czytelników zachwyconych cyklem, jest również wielu krytyków. Ja plasuję się mniej więcej pośrodku, a Wy musicie przeczytać, żeby wyrobić sobie własne zdanie.