"Twórczość nowelistyczna Bobkowskiego wykazuje w największym natężeniu to, co było jego siłą: dar odkrywczego dostrzegania, precyzyjnego, sugestywnego przekazywania dostrzeżeń. Ten podnietliwiec, gwałtownik, niewyparzony język był artystą bardzo świadomym, wymagającym, samokrytycznym. Nakładał wędzidła swojej żywiołowości. Mówił, że wolność zobowiązuje"". I mógłby dodać: zobowiązuje również do dyscypliny. Pisał powoli i długo. Wypracowywał każdą stronę ""do ostatecznych granic swoich możliwości"". Był pisarzem wielkich oporów. Nowele powstałe w Gwatemali trzeba uważać za górne osiągnięcie Bobkowskiego, jedno ze szczytowych osiągnięć literatury emigracyjnej, może całej polskiej literatury powojennej."" (Tymon Tarlecki)."