Opinia na temat książki Zapiski oficera Armii Czerwonej

Jedna z tych książek, które dość długo czekały w kolejce pośród odłożonych do „chcę przeczytać”. No i nareszcie trafiła w moje ręce. Czyta się ją bardzo szybko, nie ma w niej momentów znudzenia, potrafi wywołać uśmiech (szczególnie jej początek), ale i wielką gorycz.
Styl i język fantastycznie oddają klimat czasów i powodują, że zamierzenia autora trafiają w te punkty czytelniczej duszy, w które według autora powinny. Nie mam wątpliwości, że Piasecki tę książką osiągnął swój cel - idealnie przekazał czytelnikom swą niechęć do bolszewickiej ideologii. Bohater powieści - oficer Armii Czerwonej świetnie oddaje mentalność czerwonoarmiejców - ich sposób myślenia, bezkrytycyzm ideologiczny i permanentny strach zduszający każdą najmniejszą cząstkę człowieczeństwa - wszystko to jakże skutecznie wpojone przez komunistyczną propagandę. I tu kończy się to, co w książce mnie tak zafascynowało.
Druga strona powieści wzbudziła we mnie ogromny niesmak. To, co mnie w książce BARDZO razi, to obraz Polaków przedstawiony przez autora, Bo oto na tle brudnych, śmierdzących, zawszonych i zacofanych Rosjan pojawiają się ludzie nienaganni i kryształowo czyści, wielkoduszni i wspaniałomyślni, zupełnie pozbawieni wad. Jedyną ich słabością jest bezgraniczna miłość do wroga, którą okazują na każdym kroku.
Wiem, wiem - ta książka to satyra. Ale w moim mniemaniu wszystko ma swoje granice.
Za tę stronniczość i rusofobię książka nie ma u mnie szans na wyższą ocenę.