Zaklinaczka kości

Współpraca reklamowa @wydawnictwonowestrony

Nie czytam zbyt wielu książek z gatunku fantastyki, chociaż co roku obiecuje sobie, że będę ich czytała znacznie więcej niż w poprzednim, dlatego też nieczęsto zgłaszam się do ich recenzji. Tym razem propozycja przyszła z góry i aż żal byłoby odmówić, szczególnie że opis publikacji naprawdę mnie zachwycił. Czy zatem faktyczna historia okazała się równie interesująca? Muszę przyznać, że tak, chociaż zdarzały się w niej momenty, które trochę wiały nudą.

Bardzo podobała mi się kreacja głównej bohaterki. Wren poznajemy w momencie, gdy ma przejść próbę, dzięki której stanie się pełnoprawną walkyrą. Oczywiście nie wszystko idzie po jej myśli, ponieważ nie miałoby to sensu dla dalszego rozwoju fabuły, ale byłam naprawdę pod wrażeniem jej umiejętności i tego, jak śpiewająco wyszła z opresji, chociaż nie zostało to docenione przez komisję oceniającą, co doprowadziło do tego, że została oddelegowana do najgorszej możliwej pracy. Czy była z tego powodu rozżalona? A i owszem, ale dało to początek naprawdę świetnej przygodzie, chociaż zanim do niej doszło, czytelnik musiał uzbroić się w cierpliwość.

Polubiłam również dwóch męskich bohaterów. Zarówno Julian, jak i Leo, mają w sobie to coś, co sprawia, że czytelnik chce dowiedzieć się o nich jak najwięcej. Czy któryś z nich okaże się wybrankiem Wren? Tego oczywiście nie zdradzę, ale przyznam, że wątek romantyczny również był dość ciekawie poprowadzony.

W „Z...

Wren, młoda wojowniczka z Rodu Kości, marzy o zostaniu walkyrą, by walczyć z nieumarłymi i zyskać uznanie ojca. Niestety, przez sabotaż nie przechodzi próby i zostaje wygnana na Mur Graniczny, gdzie musi stawić czoła niebezpieczeństwom Uskoku. Gdy książę Rodu Złota zostaje porwany, Wren dostaje szansę na odkupienie. Aby uratować księcia, zawiera niepewny sojusz z jednym z porywaczy, który nienawidzi Dominiów. Wspólnie odkrywają, że za porwaniem kryje się znacznie więcej, niż początkowo sądzili...

„Zaklinaczka kości” intryguje czytelnika oryginalnym pomysłem i połączeniem zaklinaczy z różnymi profesjami – od kości po duchy! Jednakże czytając tę historię miałam problem ze zrozumieniem fabuły, zasad magii i innych aspektów historii… Chociaż myślę, że za wszystkim stoi tłumaczenie – zdarzały się błędy, braki w dialogach, a także dziwnie skonstruowane zdania. Uważam też, że to jeden z problemów, który odebrał mi zrozumienie i wciągnięcie się w lekturę. Aczkolwiek proszę się nie martwić! W tej opowieści drzemie naprawdę ciekawy potencjał i zamierzam Wam go przedstawić.

Zaczynając od dobrych stron, to jak zaznaczyłam „Zaklinaczka kości” zaskakuje pomysłem na system magiczny. Wszelkiej maści zaklinacze kości, złota czy żelaza są naprawdę ciekawą rzeczą kontrolującą świat, w którym żyje Wren i przyznam, że chętnie poczytałabym więcej na temat innych rodów parających się „magią”. Dodatkowo fabuła to jedna wielka intryga polityczna, w której prze...