Opinia na temat książki Zadziwienie

"A potem znów ogarnęła go cała ohyda życia" (str.338)

Książka, która zebrała mnóstwo pozytywnych, a nawet pełnych zachwytu opinii i recenzji. Czy mnie zachwyciła również?? Nie do końca, chociaż nie przeczę, że mi się podobała, jednak bez wybitności. Na pewno jest inna niż większość i na pewno dotyka bardzo ważnych kwestii i problemów. Ale, no właśnie, ledwie dotyka w moim odczuciu.Bardziej jest to dobra, a nawet bardzo dobra książka obyczajowa o żałobie dziewięciolatka po stracie matki i o tym jak bardzo sobie dzieciak z tą stratą nie radzi.

Robin jest zupełnie niedostosowany do poziomu swoich rówieśników, bywa agresywny i w ogóle jego zachowania często odbiegają od tak zwanych norm społecznych. Szkoła, grożąc ojcu konsekwencjami, zaleca podawanie Robinowi leków, czyli po prostu faszerowanie dzieciaka psychotropami. Takie to teraz modne.

Theo, ojciec chłopca, naukowiec, astrobiolog, nie zgadza się na taką sposobność ukrócenia działań syna. Postanawia poddać go pewnej kontrowersyjnej i będącej na etapie testów, terapii... I tutaj zaczynają się "Kwiaty dla Algernona" w wersji Richarda Powersa. Która to książka zresztą, jest często przywoływana w "Zadziwieniu".

Nie sposób "Zadziwieniu" odmówić pewnych wartości i walorów. Książka napisana jest cudnym językiem, miejscami nawet, nazwałabym go, poetyckim. Porusza tak doniosłą i ważką kwestię jak zmieniający się klimat i wymieranie gatunków fauny i flory. Czyli po prostu niszczycielską działalność gatunku ludzkiego. To na pewno książka ważna i potrzebna, jednak czy coś zmieni?? Ja czarnowidz, sądzę, że pędu ludzkości ku zagładzie nic już nie jest w stanie zatrzymać, ale to tylko moja osobista opinia...

Autor w pewnym momencie swojej książki zdaje się w jakimś stopniu zgadzać się z moim zdaniem:

"Na tak późnym etapie historii świata wszystko było marketingiem. Uniwersytety musiały pracować na swoją markę, każdy dobroczynny gest należało nagłośnić. Przyjaźnie mierzono w udostępnieniach, lajkach i linkach. Poeci i kaznodzieje, filozofowie i ojcowie małych dzieci - wszyscy nieustannie i usilnie próbowaliśmy coś komuś wcisnąć. Oczywiście, że nauka musiała się reklamować. Można to było nazwać moim spóźnionym absolutorium z naiwności" (str.239)

Książkę polecam, może akurat jeszcze komuś otworzy oczy i sprowokuje do jakiegoś działania...