Zbiór 12 wierszyków.
BABIE LATO
Idzie Babie Lato
w wianku z jarzębiny,
suknię ma bogatą
z cienkiej pajęczyny.
Idzie tak po świecie
przez pola, ścierniska
biegną prędko dzieci,
chcą zobaczyć z bliska.
Już, już doganiają,
chcą chwycić za szatę.
„Obróć się – wołają –
do nas, „Babie Lato”.
A ono się śmieje:
„Nikt mnie nie zobaczy,
z wiatrem się rozwieję,
z deszczem się rozpłaczę!”
BABIE LATO
Idzie Babie Lato
w wianku z jarzębiny,
suknię ma bogatą
z cienkiej pajęczyny.
Idzie tak po świecie
przez pola, ścierniska
biegną prędko dzieci,
chcą zobaczyć z bliska.
Już, już doganiają,
chcą chwycić za szatę.
„Obróć się – wołają –
do nas, „Babie Lato”.
A ono się śmieje:
„Nikt mnie nie zobaczy,
z wiatrem się rozwieję,
z deszczem się rozpłaczę!”