/365aebd537bace9ea153210a3ca82902/n/wszystkie-barwy-prl-u-telewizja-okno-na-swiat)
Kolekcja prenumeratorów "Gazety Wyborczej". Tom 8
Wiele pozycji PRL-owskiej telewizji do dziś się broni. Może „Czterej pancerni i pies” niekoniecznie, ale już „Stawka większa niż życie” jest nadal wielka. Wciąż zachwycają kabarety – Starszych Panów i Olgi Lipińskiej. Seriale takie jak „Dom”, „Czarne chmury” czy „Czterdziestolatek” nadal emocjonują lub bawią. A format „Dziennika Telewizyjnego” jako narzędzie prymitywnej propagandy, a nie informacji, sprawdza się niestety i dziś.
Nie ma więc wątpliwości: PRL-owska telewizja – z jej wszystkimi wadami, zaletami, śmiesznostkami i szachrajstwami – na tle innych w bloku wschodnim na pewno była fenomenem. A kiedy się skończyła? Cezurą zawsze będzie rok 1989, czyli symboliczny upadek komuny.
/b472cc4ddbd3691b3fe902d60ae745c1/n/oszusci-zabojcy-i-zlodzieje)
/992a8bd1e2d11438c7170046311ebf81/n/szare-na-zlote-czyli-polak-potrafi)
/79660d561c51fde30de1891b86993738/n/ucieczki-za-zelazna-kurtyne)
/0f4c229a417063894c78575c76fc61bc/n/katastrofy-kataklizmy-i-inne-nieszczescia)
/c821385cde2b5029b49ea8d5c8777371/n/polska-zaraz-po-wojnie)
/69a9dc493a042bea109cfa2204512217/n/wszystkie-barwy-prl-u-kolorowe-ptaki-rogate-dusze)
