Opinia na temat książki Wrzenie

Kiedy kończy się seria, to nie raz bardzo trudno rozstać się z bohaterami. Ba 🤷 najchętniej wcale byśmy tego nie robili. Jakże miła jest świadomość, że ci bohaterowie żyją własnym życiem i przychodzą do autorów szepcząc do ucha no co, myślisz, że to był koniec? Moje życie trwa dalej, wpadnij. I tak właśnie wróciła do nas Larysa Luboń.

Co ja mogę powiedzieć, #izabelajaniszewska pisze świetne thrillery, ale jej kryminały to miodzio. Nie będę tu opowiadać o fabule, powiem tylko, że jest świetna. Są zagadki, tajemnice, przeszłość zagląda do teraźniejszości, a do tego oczywiście doskonała warstwa psychologiczna. Brodzimy sobie w chorych umysłach, wspomnieniach. Odkrywamy po kawałku świat schowany przed innymi, smakujemy płynne słowa, delektujemy się stylem. Bo przecież wiecie, że Autorka potrafi w literki i to doskonale.
Niezmiernie się cieszę, że Larysa jest uparta, a Autorka uległa pokusie i zdecydowała się na powrót. To nie był odgrzewany kotlet, to był doskonały kryminał.
Jeśli nie znacie wcześniejszych tomów to żałujcie, ten można czytać i bez znajomości trzech pierwszych, tylko pytanie brzmi po co? Dobrego nie warto sobie odmawiać, a cała seria to #wartojakpieron

Czy czegoś mi zabrakło? Tak, ilości mojego wolnego czasu, bo lektura wołała i to głośno.