Opinia na temat książki Wpadki zdiagnozowanej wariatki cz. I Czadowe życie

Kiedy otrzymałam propozycję recenzji książki #wpadkizdiagnozowanejwariatki pomyślałam, że to może być ciekawa i pouczająca lektura. Dostałam to i jeszcze więcej ponieważ powieść okazała się wykwintna i unikatowa.

Choroba nie zawsze jest wyrokiem.
Czasami bywa tak źle, że nie chce się żyć. Codziennie obowiązki przytłaczają, najprostsze czynności stają się przeszkodą nie do pokonania. A potem nagle znów robi się cudownie.
Tak – w dużym skrócie – wygląda życie osoby z ChAD, chorobą afektywną dwubiegunową.
Monika od ponad dwudziestu lat mieszka w Republice Południowej Afryki. Jej życie od dawna determinuje wpadanie z jednej skrajności w drugą. Gdy po załamaniu nerwowym lekarz diagnozuje u niej chorobę afektywną dwubiegunową, jest zszokowana, ale jednocześnie odczuwa ulgę. W końcu rozumie, skąd brały się te wszystkie huśtawki nastrojów, impulsywne decyzje i doły, z których musiała się wydobywać. Kiedy podejmuje decyzję o leczeniu, uświadamia sobie, że w całym tym procesie nie jest jednak osamotniona…

Książka rozwiewa stereotypy związane z chorobą afektywną dwubiegunową. Zanim przeczytałam tą powieść inaczej wyobrażałam sobie jak ona przebiega, czym jest dokładnie. Obawiam się, że użyłabym nawet zwrotu niegrzecznego typu wariat itp.

Autorka nie poucza, nie dostarcza encyklopedytcznych informacji. Przybliża, motywuje, wyjaśnia, opowiada o swoim życiu z ChAD. Zaprasza w podróż do swojego pokręconego Czadowego Świata. W bardzo lekki i wesoły sposób obnaża swoje życie, w którym towarzyszy jej choroba. Pozwala czytelnikowi wejść w swoje życie i przybliża jak się czuje człowiek, jakie targają nim emocje.

Zdecydowanie autorka osiągnęła swój cel i zmieniła moje spojrzenie na chorobę afektywną dwubiegunową. Przedstawione w książce historię bawią do łez ale również uczą.

Czekam na ciąg dalszy.