Wilkołak Dlaczego ja

Książka bardzo mi się spodobała i po częsi zgadzam się z opinią Rebellish, lecz książka jest dobrze napisana,

mnie osobiście książka bardzo się podoba:) i nie zgadzam się z komentarzami poniżej Książka jest świetna:)

Czytając tę książkę miałam takie małe uczucie deja vu. Czy już kiedyś nie czytałam książki, gdzie występowały podobne zdarzenia? Oczywiście, że czytałam. I nawet doskonale pamiętam, o jaką książkę chodzi, gdyż jest to jedna z moich ulubionych serii. Mianowicie chodzi tutaj o Harry'ego Pottera. W Wilkołaku również mamy chłopca, który nie ma rodziny, gdyż jego rodzice "rzekomo" zginęli w wypadku. Chłopiec przez prawie całe życie był sam, a tu nagle pojawia się mężczyzna, który oznajmia, że nasz główny bohater nie jest zwykłym chłopakiem. Jest wilkołakiem, ale to nie byle jakim wilkołakiem. Ostatnim wilkołakiem czystej krwi. Moment bardzo podobny do tego, w którym do Harry'ego przychodzi Hagrid i oznajmia mu, że chłopiec jest czarodziejem. Ale to nie wszystko. Tajemniczy mężczyzna mówi chłopcu, że posiada on niesamowite moce i tylko on jest w stanie zabić najbardziej złego gościa, który chodzi po świecie. Deja vu na mur, beton! Ah, no i jeszcze okazuje się, że ten bardzo zły koleś zabił rodziców chłopca (niczym Voldemort Potterów). Cóż, moim zdaniem to nieudana kopia HP, ale... Oprócz tych powtarzających się wydarzeń, książka nie ma w sobie zupełnie niczego, nad czym można byłoby się zachwycać. Nudna, przewidywalna i nieciekawa. Niektóre dialogi są płytkie i beznadziejne. Czekałam tylko na to, żeby jak najszybciej skończyć i odłożyć ją na półkę. Całe szczęście, że jest taka cienka, bo nie dokończyłabym jej. Bohaterowie niezbyt ciekawi, do żadnego się nie przywiązałam. Żadna akcj...

Cóż, lektura wakacyjna pożyczona od koleżanki, z racji faktu, że żadnej innej książki nie wzięłam ze sobą za granicę. Książkę można połknąć, ale nie jest to dzieło, które zapadnie w pamięć. Jest to książka bardzo naiwna, wręcz przewidywalna i przede wszystkim nudna. Oklepana fabuła, bohaterowie bardzo płascy. Aż dwukrotnie sprawdzałam, ile ten autor ma lat, bo styl pisania przypomina kilkunastoletnią nastolatkę, a nie dorosłego mężczyznę z żoną i dziećmi (?). Całość ratowały zabawne teksty Toma (o ile dobrze kojarzę z imienia), dla których czytałam to dalej. Książka może się spodoba dziewczynom ze szkoły podstawowej, dojrzalszy czytelnik tylko się zniechęci.

książkę czytało się szybko i łatwa. aż się zdziwiłam na koniec, że choć jest dość szeroka, to tak mało zawiera w sobie treści. liczyłam na więcej, a tu się okazało, że jest ona napisana dla pieniędzy. przynajmniej tak się mówi, jak ksiązka kończy się, gdy jeszcze akcja się nie zaczęła. w każdym razie sięgnę po drugi i trzeci tom, żemy dokończyć przygody Treya.

Ciężko mi był przez nią przebrnąć. Tragedia

nudy, nudy, nudy... ale plus za okładkę :)