Tak Wileńska powieść kryminalna, jak i jej następstwa, stanowią — jak sądzę — cenny materiał do poznania życia literackiego i „świata kulturalnego” międzywojennego Wilna. Warto zdać sobie sprawę, jak jednostronnie wiedza nasza w tym zakresie ogranicza się do kręgu „Żagarów”. Na ich temat napisano już mnóstwo rozpraw, artykułów, kilka książek. ... Powrót do Wileńskiej powieści kryminalnej będzie także okazją do powrotu do sprawy „lewicy akademickiej” w Wilnie i jej powiązań z „postępową elitą wileńską” — kwestii bardzo niejasno przedstawianej, bądź wprost zafałszowanej we wcale obfitym piśmiennictwie z lat PRL.