Wilczę znamię

"Po cóż rozmyślasz o nieszczęściach. One same nas znajdą."

Emocje nigdy nie są dobrym doradcą, zwłaszcza gdy w grę wchodzą uczucia. Zazdrość zniekształca racjonalne myślenie, a miłosny zawód niszczy od środka. Antoni zbiera pokłosie swych błędnych decyzji oraz nieokrzesanego temperamentu. Zraniony, podejmuje ryzykowną intrygę, by zdobyć serce Katji, jednak to tak, jakby stanąć nad przepaścią i niechybnie zrobić krok naprzód. Wiktoria również realizuje swój plan, w wyniku którego Aptekarka wpada w ręce żandarmów. Młoda dziewczyna zdana jest teraz tylko na siebie, ale pomoc przychodzi z dość nieoczekiwanej strony.

Na wstępie muszę zaznaczyć, że to bezpośrednia kontynuacja, dlatego ważne jest, by sięgnąć po sagę w odpowiedniej kolejności. Czwarty tom dostarczył mi zdecydowanie najwięcej emocji i po raz pierwszy (o zgrozo!) poczułam nić sympatii do Toniego. Choć wciąż pozostaje tym samym gburem, a jego pomysły wręcz błagają o pomstę do nieba, to można dostrzec znaczną zmianę nie tylko w jego zachowaniu, ale także w podejściu do życia. Autorka odsłania przed nami fragment przeszłości, który niewątpliwie wpłynął na jego osobowość i stworzył tę trudną do rozbicia skorupę. Z uśmiechem śledziłam kolejne wydarzenia, jedynie od czasu do czasu przewracając oczami na wiadome docinki, czy komentarze Toniego. W trakcie powieści pojawia się nowa, intrygująca postać - lekarz Wilhelm Kreyczi, który mam wrażenie, jeszcze sporo namiesza w ...

🆁🅴🅲🅴🅽🆉🅹🅰
𝖂𝖎𝖑𝖈𝖟𝖊 𝖅𝖓𝖆𝖒𝖎ę 𝖙𝖔𝖒 4
Współpraca barterowa z @gorzka.czekolada.wydawnictwo

Jest to powieść typowo historyczna, w której nie zabraknie przygód i intryg. To czwarta część opowieści o zielarce Jekaterynie oraz Antonim, niezwykle barwnym bohaterze, dzięki któremu ta powieść była momentami bardzo zabawna, mimo iż rozgrywa się ona w trudnych czasach chorób, biedy i zarazy.

Mamy tu także postać Sepka, który po żałobie żony umila sobie czas przechadzając się z Katją po parku i ogrodzie. Niestety, wszystkim przyglądający się Antonii pęka z wściekłości i zazdrości, a chytra matka Wiktoria, która nie znosi dziewczyny i tego, jak owinęła sobie jej synów wokół palca, postanawia uknuć chciwy i podstępny plan, czym doprowadza do wygnania zielarki z ich domu. Niestety jest ona tak wyrachowana, że biedna aptekarka zostaje schwytana przez żandarmów i odtąd musi walczyć o przetrwanie zdana wyłącznie na siebie. Jednak rozpaczony i zakochany Toni na wieść, że zielarka opuściła jego domostwo, rusza za nią w pościg dzierżąc swego krnąbrnego ogara Asmodeusza.

Jejku, jakież to było nowe, niespotykane odkrycie. Nie jestem fanką powieści historycznych, dlatego na początku trudno było mi się w nią wczuć, jednak pani Magda urzekła mnie tą opowieścią i swoim nietuzinkowym piórem i słownictwem tak bardzo, że nie mogłam się nadziwić. Było momentami tak intrygująco i zabawnie, że nie mogłam powstrzymać się od śmiechu. Nie trudno jest zauważyć, że autorka ma niez...

Autorka po raz kolejny zabrała mnie do czasów, które już dawno przeminęły. Po raz kolejny mogłam rozkoszować się opisami ziół i terenów, w których dzieje się akcja. Katja to młoda dziewczyna, która coraz bardziej lgnie do Sepka. Natomiast Antoni gotuje się ze złości i zazdrości. Jego zbyt silne emocje prowadzą go do podłej intrygi. A jego matka nie jest lepsza.

Nie chcąc za dużo zdradzić o fabule książki na tym skończę. Na pewno w tej części nie zabraknie emocji i wrażeń. Będzie się działo. Zwłaszcza wtedy gdy Katja trafi w ręce żandarmów, a później zaopiekuje się nią pewien lekarz.

Czas spędzony z ta książką był dla mnie bardzo miło spędzonym czasem. Autorka świetnie oddała w tej książce realia panujące w epoce rozbiorów Polski. Wspaniale wykreowała bohaterów. Zwłaszcza Katję, której nie da się nie lubić. Ta młodziutka kobieta potrafiła poradzić sobie w świecie, w którym rządzili mężczyźni. Czytając tę książkę nie jeden raz na mojej twarzy pojawił się uśmiech.

Akcja książki dzieje się w nieistniejącej dzisiaj miejscowości Jamnie, ale autorka zabiera nas również do Przemyśla, w którym panuje zaraza.

Jeśli jeszcze nie czytaliście „Aptekarki” i pozostałych tomów tej sagi to bardzo polecam. Jest to idealna seria na jesienne wieczory.

Książka to dalsze losy panny aptecznej Katji, która obecnie przebywa w dworku Tyszkowskich, po tym jak pomagała podczas epidemii cholery ( sama epidemia jest opisana w poprzednim tomie). Poznajemy nastroje panujące między bohaterami, a dzieje się tam wiele : ból po stracie najbliższych, nieodwzajemnione uczucie, które doprowadza do szaleństwa, tęsknota za bliskością...

📚Antoni Tyszkowski jest postacią której jest w książce najwięcej zaraz po Katji. Początkowo wkurzał mnie niemożliwie, aby za chwilę rozpuścić serce. Widzimy ogromną przemianę tego człowieka a końcówka w jego wykonaniu to po prostu rewelacja, jego upór i dążenie do celu nie zważając na przeciwności losu budzą w człowieku bardzo pozytywne refleksje.

📚Autorka ukazuje nam realia XIX wieku, różnice społeczne między szlachtą a chłopstwem, a także trud życia prostych kobiet, na które niebezpieczeństwo czyhało prawie za każdym rogiem. Nawet dla kobiet, które znały swoją wartość tak jak Katja, świat był pełen niebezpieczeństw 🙂

Książkę czytałam w ramach wymiany barterowej, jednak to nie wpłynęło na odbiór i moją ocenę.