Weronika

Witajcie kochane mole książkowe.
Czasem trafiamy na książki które zupełnie nas zaskakują.
Na mojej liście takim tytułem okazała się debiutancka powieść Anny Tywonek "Weronika".
Do sięgnięcia po tę książkę zachęcił mnie opis na okładce.
Tytułowa Weronika ma wszystko o czym może marzyć młoda kobieta.
Urodę z dobrą pracę i pieniądze. Do tego wszystkiego dochodzi przebojowa osobowość i pewność siebie .
Mieszanka wprost idealna.
Szybko okazuje się jednak, że cała postawa bohaterki jest jedynie iluzją, maską wkładaną na potrzeby innych ludzi zarzucaną dopiero w domowym zaciszu.
Dziewczyna nie potrafi bowiem uporać się z traumą powstałą po tym jak jej ukochany narzeczony Kuba odszedł.
Przysłowiowym gwoździem do trumny okazała się dla Weroniki wiadomość, że mężczyzna szybko znalazł sobie nową partnerkę, której w niedługim czasie się oświadczył.
Świat Werki zatrząsł się w posadach, emocje wyraźnie ją przytłoczyły.
Ukojenie kobieta znajduje w.. kieliszku oraz głośnych imprezach.
Początkowo pije niewiele, ot tyle tylko by się rozluźnić i wyciszyć natrętne myśli.
Z czasem jednak wpada w pętlę zgubnego dla niej nałogu..
Hakie będą konsekwencje wyborów Weroniki?
Czy uda jej się przezwyciężyć demony rozrywające jej duszę i wrócić na właściwe tory?
Jaką rolę w jej życiu odegra dawno nie widziany przyjaciel z dzieciństwa, Mikołaj?
Przekonajcie się sami.
Cóż mogę powiedzieć? To była dla mnie bardzo trudna książka, ...

Weronika z pozoru wydaje się młodą kobietą, która wiedzie szczęśliwe życie. Dobra praca, pieniądze, rodzina, z którą ma dobre relacje, spore grono przyjaciół – wielu o tym marzy, a ona to wszystko ma. Jednak w środku się rozsypała, dla innych zakłada tylko maskę, a tak naprawdę nie radzi sobie od rozstania z chłopakiem, który ją zostawił. Na dodatek on bardzo szybko znalazł sobie nową ukochaną, z którą planuje ślub. Nie mówi nikomu, co tak naprawdę czuje, boi się, że zostanie wyśmiana. Przecież jej życia nie jedna osoba zazdrości, a ona, zamiast tryskać szczęściem, czuje się fatalnie. Zaczyna mocno imprezować, a alkohol staje się jej przyjacielem.
W pewnym momencie pojawia się ktoś z przeszłości Weroniki. Z Mikołajem kiedyś łączyła ją wielka przyjaźń. Co połączy ich teraz? Również on zmaga się ze swoimi traumami. Jakimi? Czy pomogą sobie wzajemnie? Czy Weronika odnajdzie szczęście?

Książka ma tylko ponad 240 stron i szczerze powiedziawszy, myślałam, że będzie taką lekką pozycją, „przerywnikiem” między cięższymi pozycjami. Bo w końcu do można zmieścić na tak małej ilości stron? Okazuje się, że naprawdę dużo, a książka wywołuje emocje i to niemałe. Na dodatek historia Weroniki jest bardzo realistyczna, nie jedna osoba w życiu realnym przechodzi to samo co ona.
Mnie się podobała. Akcja w książce nie jest bardzo szybka, jednak moim zdaniem jest dość sprawnie poprowadzona. Czyta się ją dość szybko, a nieduża liczba stron powoduje, że jest to pozycja na jeden ...

Samotność mnie przeraża. Boję się jej. Boję się, że kiedy będzie naprawdę ciężko nie będzie obok mnie nikogo. Dlatego podczas tej lektury wielokrotnie łączyłam się z Weroniką. Czułam podobnie. Myślę, że i zachowałabym się podobnie.
Weronika to kobieta, która problemy rozwiązuje pracą i alkoholem. Z powodu tego drugiego w końcu traci to pierwsze. Nieprzepracowane rozstanie z narzeczonym, znajomi, którzy niby są, ale jakby ich nie było i ciągłe udawanie, że wszystko jest super to na dłuższą metę trochę za dużo. Ukojeniem staje się kieliszek wina, później kolejny, a na koniec coś mocniejszego. To wtedy Weronika czuję, że nic nie musi, a jedyne czego chce to zniknąć.
To okrutnie smutna, trudna i wręcz dobijająca historia. Myślę, że to z czym zmaga się główną bohaterką to największa "choroba" XXI wieku. Niby masz wszystko, ale albo nie masz nic, albo jesteś z tym wszystkim zupełnie sam. To doskonale przedstawiony obraz tego, że to co widzimy na zewnątrz czasem jest zupełnie czymś innym niż to co w środku.