Opinia na temat książki Wczasowiczka. Śmierć w Tatrach

Zarówno Grzegorz Kalinowski, jak i Ewa Salwin debiut literacki mają dawno za sobą. Tym razem postanowili połączyć siły i tak powstała „Wczasowiczka. Śmierć w Tatrach. Zakopane 1937". Ten dość rozbudowy tytuł zdradza nam miejsce i czas akcji, i sugeruje, że będziemy mieć do czynienia z historią kryminalną.

Tajemnicze zgony i zaginięcia na zakopiańskich szlakach zmuszają główną bohaterkę Zuzannę Orłowską do przeobrażenia się w detektywa amatora.

Moją uwagę zwrócił język stylizowany na okres międzywojnia, gdy dodać do tego szczegółowe opisy ówczesnej rzeczywistości, miałam nieodparte wrażenie przebycia podróży w czasie i przestrzeni. Dlatego też odpowiadało mi rozbudowane tło społeczne, albowiem wszystko wydawało mi się tak ekscytujące i absorbujące. Wydarzenia oscylują wokół frapującej zagadki kryminalnej, która wskazuje, iż po górach hasa sobie drapieżnik, polujący na bezbronne ludzkie owieczki.
Co do bohaterów, szalenie spodobał mi się zadziorny charakter Zuzy, od razu poczułam do niej sympatię i kibicowałam w poszukiwaniach zaginionej przyjaciółki.
Uwiodła mnie magia zimowej stolicy Polski, do której tłumnie ściągają przedwojenne elity, a co do gór, chyba każdy już wie, że dawno oddałam im serce.
Czy było więc coś, co przeszkadzało mi w pełni cieszyć się lekturą tego retro kryminału? Nie, znalazłam tu bowiem wszystko, czego oczekiwałam i potrzebowałam w danym momencie.