Opinia na temat książki W imię miłości

Amy Bloom w swojej książce opisuje (w formie pamiętnika) konfrontację z chorobą Alzhaimera, która została wykryta u jej męża Briana. Oprócz momentami okrutnej codzienności, opowiada nam o trudzie decyzji i samej procedury świadomego samobójstwa, wspieranego przez fundację Dignitas w Szwajcarii.

Nie była to dla mnie łatwa lektura, zwłaszcza, że nie jest to dla mnie obcy temat i dokładnie wiem z czym mieżą się osoby chore na Alzhaimera. Historia choroby, opowiedziana z punktu widzenia najbliższej Brianowi osoby, wsparcie które mu okazała jako żona i odważna decyzja jaką było świadome samobójstwo, to coś co poruszyło mnie najbardziej. Człowieczeństwo, wspieranie się w trdach dnia codziennego i wspólne dążenie do tak trudnego celu. Ciężko nam się rozmawia o śmierci, a co dopiero o świadomej decyzji i wsparciu fundacji Dignitas, do legalnego zakończenia życia, bez cierpienia. Autorka przybliża nam również samą procedurę i koszty, które się z tym wiążą, przyznaję się że dowiedziałam się wielu ciekawych informacji.

Poruszająca, lecz mimo wszystko opisana z pewnym dystansem historia. Czytając kolejne strony czułam, że autorka doskonale ułożyła sobie w głowie to, jak chce nam o tym opowiedzieć.
Temat eutanazji jest nadal tematem kontrowersyjnym, wiele osób się z tym nie zgadza, jednak nie każdy jest w stanie pojąć z czym wiąże się „gaśnięcie” na oczach najbliższych i powolne umieranie, ze świadomością tego co czeka za drzwiami…

Mimo dużego dystatnsu autorki, jest to książka bardzo poruszająca i warta przeczytania. Amy Bloom opowiada nam o życiu i śmierci, o pięknych i złych chwilach, o nadziei i odwadze. Bardzo potrzebna książka, która wychodzi poza przyjęte ramy „tabu”.