Opinia na temat książki W imię miłości

Przedstawiam wam "W imię miłości", książkę, w której żona opowiada historię męża i swoją własną. Opowiada o życiu, o życiu w chorobie i o potrzebie godnego odejścia z tego świata.
Łatwo jest rozłożyć na czynniki pierwsze fikcję literacką, stwierdzić, że autor mógł to czy tamto poprowadzić inaczej. A co jeżeli mamy do czynienia z prawdziwą historią, gdzie niczego nie możemy zmienić? W której życie napisało scenariusz, a my możemy tę historię poznać i spróbować zrozumieć?
Ta książka zainteresowała mnie przede wszystkim ze względu na diagnozę Briana - Alzheimer. Kilka lat temu pierwszy raz zetknęłam się z tą chorobą - moja teściowa została zdiagnozowana, a my, dzieci, zaczęliśmy zgłębiać wiedzę na temat demencji i Alzheimera, próbując zrozumieć jak funkcjonuje taka osoba i jak można jej pomóc.
Książka Amy Bloom jest skupiona przede wszystkim na zrozumieniu życia i właśnie dlatego moja przydomową białą ławeczkę, na której często robię zdjęcia, zamieniłam na ławeczkę Wisławy Szymborskiej, twórczość której tak cenił Brian. Mam wrażenie, że w krótkim wierszu naszej noblistki, przytoczonym w książce, zawarta jest kwintesencja rozumienia życia.
Dużą uwagę Amy Bloom poświęca zagadnieniu świadomego odejścia z tego świata. Autorka z jednej strony chce upamiętnić życie własnego męża, a z drugiej chcę tak jakby go wytłumaczyć, pokazując dlaczego Brian podjął taką, a nie inną decyzję, zapraszając czytelnika do ich życia, pokazując migawki, i te dobre, i te złe.
Byłam zaskoczona, że książka, która w dużej mierze jest poświęcona śmierci, może być aż tak pozytywna. Nie przytłoczyła mnie, wręcz przeciwnie. W jakimś stopniu podniosła na duchu i spowodowała, że spojrzałam inaczej na wiele rzeczy.
Jeżeli szukacie wartościowej książki, opartej na faktach, przejmującej i zaskakującej, zapraszam serdecznie do poznania Amy, Briana i ich historii miłości.