Opinia na temat książki W cieniu Olbrzyma

Powieść osadzona jest w realiach powojennych, w Jedlinie, tam gdzie wciąż historycy i poszukiwacze skarbów buszują wokół zbudowanego przez jeńców obozów kompleksu Riese (jak określał ro Bogusław Wołoszański w cyklu 'Skarby III Rzeszy') i Olbrzyma - jak przetłumaczyła na polski autorka.
Bohaterką jest kobieta, około trzydziestoletnia - Antonina, Polka, która po okrucieństwach wojny przyjechała w te Ziemie Odzyskane, aby znaleźć jakiś ślad po ojcu, o którym wiedziała, ze był więźniem Gross-Rossen. Dostaje pracę jako dyrektorka sierocińca w Jedlinie Zdrój, w pałacu pozostawionym przez opuszczających te ziemie Niemców i tu próbuje poskładać sobie życie. No i wypytuje o ojca. Spotyka dawną miłość, ale nie jest to takie proste... Bo te tereny to Dziki Zachód. Grasuje Werwolf, przyszły nowe władze, a starzy mieszkańcy znaleźli się w nowej sytuacji. Czy opowiedzą się za odchodzącymi Niemcami, czy za Polakami? Wszyscy są wykończeni wojną, każdy chce żyć.
Sceneria książki jest iście filmowa - jak pamiętam ze 'Skarbów III Rzeszy'. Język i dialogi pisane językiem współczesnym, bez archaizacji.