Opinia na temat książki Uśpione namiętności

Anna H. Niemczynow "Uśpione namiętności"
Wreszcie zaczęłam korzystać z przywilejów życia. Nie jestem egoistką, nie, nie. Jedyne, co się zmieniło, to to, że jestem dla siebie dobra. (...) Dlatego nie żałuję tego, jak żyłam. Tamto życie było ważne i potrzebne. Ono doprowadziło mnie do tu i teraz.
Bella egoistką na pewno nie była. Jak nikt inny dostrzegła swą szansę w momencie "przejścia". Wiedziała doskonale, że jeśli w życiu coś się kończy, to zaraz otwierają się zupełnie inne, nowe perspektywy. I właśnie ten czas, gdy uchylają się wrota przyszłości, trzeba w swym życiu zauważyć i wykorzystać. Bella postanowiła zrobić to z przytupem, gorsząc po drodze parę zacnych i statecznych (w ich mniemaniu) osób. Niewątpliwie bohaterka jest osobą nietuzinkową. Godną uznania za odnalezioną w sobie siłę... Siłę, by stawić czoła całej zacietrzewionej i żądnej zysków rodzinie, skostniałym konwenansom, schematom i rutynie. Bella włączyła swój tryb mocy, by rozliczyć przeszłość i wykreować swą przyszłość na własnych zasadach. Fakt, że była na tyle zabezpieczona, że nie musiała martwić się o tak przyziemne sprawy jak na przykład: rachunki, dom, codzienne sprawunki. Mogła rozwinąć skrzydła i spełniać swe, nawet najbardziej ekscentryczne, pomysły. Dopiero, gdy pożegnała dawne życie, mogła zacząć żyć naprawdę. I była w tym urocza. To prawda, że przeszłość stworzyła podwaliny do życia na pełnej petardzie i choć była trudna, była też budująca, bo z każdej życiowej lekcji Bella wyciągnęła naukę. Swą optymistyczną dbałością o własny dobrobyt zaraziła też kilka osób z najbliższego otoczenia. Stała się więc krzewicielką nowego stylu życia. To pozytywna książka o tym, że nigdy nie jest za późno, by kupić sobie (dosłownie i w przenośni) kredki i... martensy.