Twierdza Toruń. Stan w latach dwudziestych XX wieku

Toruń z racji swojego położenia geograficznego, od początku swojego istnienia, niezależnie w granicach którego państwa się znajdował, pełnił rolę warowni nadgranicznej. Rola Torunia wzrosła po wcieleniu go do państwa pruskiego, kiedy to stał się ważną twierdzą przy granicy z Rosją. W roku 1872, po zwycięskiej dla Prus wojnie z Francją, w przewidywaniu konfliktu z Rosją, Cesarski Niemiecki Sztab Generalny podjął decyzję o założeniu twierdzy pierścieniowej. W momencie przejmowania twierdzy przez władze polskie, najbardziej wartościowe elementy wyposażenia twierdzy zostały zdemontowane i wywiezione przez wojska niemieckie. Wojsko Polskie traktowało obiekty forteczne przede wszystkim jako doskonałą bazę koszarową. Jako twierdza w okresie dwudziestolecia wojennego Toruń stracił znaczenie. Opis historii tworzenia nowoczesnej twierdzy pierścieniowej w Toruniu, jej rola, znaczenie, wyposażenie w latach 1872-1939 to treść tej książki. Dodatkowym wzbogaceniem treści są dokumenty inwentaryzacji twierdzy toruńskiej dokonanej w 1926 roku przez władze polskie.