Marian Stala posiada — daną tylko wybranym, jak jego mistrzowie Kazimierz Wyka i Jerzy Kwiatkowski — umiejętność łączenia radości czytania z perspektywą historyka literatury i spojrzeniem krytyka literackiego. Dla czytelnika wydanych dotąd książek (Chwile pewności, 1991; Pejzaż człowieka, 1994; Druga strona, 1997) jest partnerem w czytaniu, interpretowaniu i przeżywaniu poezji, w której poszukuje indywidualnych dróg poznawania człowieka i świata.
Niniejsza książka jest spotkaniem z trzema wielkimi poetami: Adamem Mickiewiczem, Bolesławem Leśmianem i Czesławem Miłoszem, jest spotkaniem z nieskończonością. Poruszając się w przestrzeni problematyki egzystencjalno-metafizycznej, odkrywa autor jej sensy ukryte w poetyckich metaforach, zwierza się z wahań, kłopotów i radości interpretatora wielkiej poezji, dając przy tym czytelnikowi lekcję cierpliwości i pokory.
Nagrodę za trud odsłaniania tego, co zamknięte w wierszu, stanowią chwile „kiedy sens wydaje się osiągalny, bliski”. Do poszukiwania takich chwil zdaje sie zachęcać Marian Stala nas wszystkich.
Moja książka, oświetlając wybrane terytoria twórczości Mickiewicza, Leśmiana i Miłosza, jest zarazem pytaniem o sposób czytania poezji i jej miejsce w budowaniu dzisiejszej duchowości. Może znajdą się tacy, którzy zechcą to pytanie usłyszeć.
Marian Stala