Trybunał dusz

W "Trybunale dusz" jest to wszystko co powinno być w tego typu powieściach.
Ciekawa akcja, która coraz bardziej nabierała tempa. Do tego historia penitencjariuszy, o której się we współczesnym świecie nie mówi. Ciekawa byłam czy została zmyślona, jednak po słowie Carrisi wszystko wyjaśnił. Spotkanie z księdzem autora zaowocowało właśnie tą fenomenalną powieścią. Do tego, również bardzo interesujące, i jak się okazało prawdziwe przypadki psychologiczne - "zachowanie kameleona".

Donato Carrisi nie tylko mnie zachwycił, ale też co lubię: wyedukował. Bałam się, że jak jest w tej powieści wątek religijny, to autor zanudzi mnie większą ilością zabytków kościelnych Rzymu, czego nienawidzę! Jednak moje obawy nie były słuszne.

To co się udaje osiągnąć Włochowi to, że polubiłam głównego bohatera tej fikcyjnej historii' a uwierzcie, to nie lada wyczyn. Większość jest tak mocno irytująca, że nie mogę się wysilić na odrobinę sympatii, tu jednak jest inaczej. Od samego początku pokochałam Marcusa. Jednak ci, co czytali wiedzą również, jakie inne, liczne ma zalety Carrisi.

Nie powiem, że jak zwykle udało się autorowi mnie zaskoczyć, kto jest oprawcą, bo to jedyna powieść, w której to mu się udało. W poprzednich wbrew sobie przeczuwałam i niestety się nie pomyliłam, ale tutaj to prawdziwie mnie zaskoczył.

Donato Carrisi po raz kolejny udowadnia, że należny do ścisłej czołówki autorów piszących kryminały na bardzo wysokim poziomie.
Wartka akcja obfitująca w przemyślane zwroty kierunku, ciekawie nakreślone postacie, a tempo przedstawianej historii dobrane idealne.

Jeśli pozostałe dwa tomy są równie dobre to czeka mnie wspaniała przygoda.

Polecam !

Znakomity thiller,który już w pierwszej opisanej scenie wzbudza silne emocje i sprawia,ze podróż przez karty tej książki będzie niezapomniane.
Liczne zwroty akcji,nowe wątki i postacie oraz kolejne morderstwa trzymają adrenalinę na najwyższym poziomie.
I to wszystko dzięki wyjątkowej zdolności autora do budowania napięcia oraz pobudzania ciekawości,do której nie wykorzystuje krwawych scen jak np Chattam.
Łatwo przerazić albo zszokować gdy opisuje się makabryczne zbrodnie ale potrzeba wyjątkowych zdolności aby bez takich chwytów doprowadzić u czytającego do utraty tchu a Carrisi to potrafi.
To druga książka tego autora,która zasługuje na najwyższe noty i potwierdza niezwykły kunszt w operowaniu słowem oraz wzbudza do podziw dla wyobraźni dzięki,której powstają takie historie.

Mnie ta książka nie porwała. Parę razy chciałam przerwać czytanie i odłożyć ją na półkę, ale postanowiłam dotrwać do końca i zobaczyć jak się wątki zazębią. Zajęło mi to chyba ze trzy tygodnie. Zbyt dużo wątków, postaci, częste rwanie akcji i przeskoki w czasie nie ułatwiają czytania. Jest to druga książka tego autora po "Dziewczynie we mgle", którą przeczytałam i ta pierwsza podobała mi się znacznie bardziej. "Trybunał Dusz" to skrzyżowanie "Milczenia owiec" z Danem Brownem z którego już dawno wyrosłam.

przeczytałam "zaklinacza" i po tej pozycji "trybunał dusz" wypada słabo; jest dużo wątków a akcja toczy się kilku torowo jednak wszystko jest tak zagmatwane i ciężko się czyta i tak naprawdę nic się nie dzieje; jeden główny bohater chodzi i szuka sam nie wie czego a drugi wspomina przez 20 stron zmarłego mężą i nagle jeden telefon i jedzie do Rzymu...; samo porwanie, które miało być przyczyną reszty wydarzeń zostało odłożone na dalekie strony książki przez co nie czuję abym czytała kryminał- szkoda

Rewelacyjny thiller. Niejednoznaczny, tajemniczy, bardzo tajemniczy. Wielopłaszczyznowa i wielowątkowa akcja, gdy zaczynałam dostrzegać wyjaśnienie jakiegoś wątku, autor wyrzucał wszystkie moje przemyślenia do kosza i wkładał kij w moją rozpaloną wyobraźnię.
Akcja dynamiczna, wciągająca i nieodmiennie pełna tajemnic, zagwozdek i zawirowań. Podziwiam wyobraźnię autora.
A zakończenie... no, czy to uczciwe tak walić obuchem w czytelnika. Jestem ogłuszona i potrzebuję czasu, by zabrać się za dalszy ciąg... No jak można tak zakręcić we łbie czytelnikowi? Czuję się jak po lekkim praniu mózgu...