Opinia na temat książki Toń

Marta Kisiel to dla mnie kolejne odkrycie roku. Jak ta autorka genialnie pisze! „Nomen omen” z jej serii wrocławskiej było świetne, ale”Toń” mam wrażenie, że jest jeszcze lepsze. Fajnie, że te części można czytać w dowolnej kolejności. Nie ma znaczenia od której zaczniecie.

Gdy Dżusi wraca do domu we Wrocławiu na wyraźną prośbę ciotki Klary (a jej się nie odmawia), liczy na to, że w mieszkaniu zastanie swoją siostrę Elenorę. Jednak lokum jest puste, a pozostawione klucze u sąsiadki i wiadomość, która brzmi tajemniczo wprowadzają Dżusi w lekką konsternację. Bo pierwsza zasada ciotki Klary brzmi by nigdy nie zostawiać mieszkania pustym. Do tego dochodzi wizyta Ramzesa, która wszystko komplikuje. Ile tajemnic się za tym kryje?

Ta książka wciągnęła mnie od pierwszych stron. Pani Kisiel genialnie kreuje swoich bohaterów. Każda postać jest charakterna, kolorowa i przy tym autentyczna. Co daje nam naprawdę wybuchową mieszankę. Nie nudziłam się tutaj ani przez chwilę. Nuty fantastyki w postaci motywu czasu bardzo mnie zaintrygowały. Wszystko do siebie pasowało. Napięcie rosło z każdą przewróconą stroną, a rozwiązanie zagadki nad którą pochylały się panie Stern zdecydowanie mnie usatysfakcjonowało. Poziom humoru i złośliwości był znakomity. Zwłaszcza ten pomiędzy siostrami. Książka bywała też chwilami trochę mroczna co uważam za dużą zaletą. Tak się cieszę, że wydawnictwo Mięta postanowiło wydać reedycję tej ciężko już dostępnej serii. Wiem, że mam do nadrobienia ostatni tom tego cyklu, ale już ostrzę sobie zęby na inne książki autorki, które z pewnością nadrobię.