The hating game

"The hating game" to moje pierwsze spotkanie zarówno z autorką Sally Thorne, jak i jej bohaterami. Chociaż książka została wydana kilkanaście dni temu, okazuje się, że jest to jej druga odsłona, ponieważ została już wcześniej wydana w naszym kraju, a konkretnie w 2018 roku pod tytułem "Wredne Igraszki" oraz doczekała się także swojej ekranizacji.

Jest to historia z motywem romansu biurowego, grumpy&sunshine oraz relacji hate/love. Główni bohaterowie — Lucy Hutton i Joshua Templeman pracują w wydawnictwie jako asystenci prezesów. Mogłoby się wydawać, że współdzielenie jednego pomieszczenia powinno zbliżyć ich do siebie, ale w rzeczywistości jest zupełnie inaczej. Lucy i Joshua nienawidzą się do szpiku kości, często podkreślając ten fakt, rzucając sobie nawzajem kłody pod nogi i pisząc niewyobrażalną ilość skarg do działu kadr.

Ich rywalizacja nabiera zupełnie innego wymiaru, kiedy ich przełożeni ogłaszają konkurs na stanowisko dyrektora operacyjnego, na które oboje mają chrapkę. Czy walka o awans sprawi, że napięcie między nimi wreszcie sięgnie zenitu? Czy tym razem ich gra doprowadzi do tego, że jedno z nich będzie musiało zrezygnować z pracy? Czy w trakcie rywalizacji dowiedzą się, że między nienawiścią a miłością jest tylko cienka granica? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie, sięgając po książkę "The hating game" autorstwa Sally Thorne.

Muszę przyznać, że z książkami z motywem romansu biurowego mam pewien problem. Często są napisane w taki s...

Lucy pracuje jako asystentka w wydawnictwie. Od małego kochała książki, a praca przy ich tworzeniu jest dla niej niemal spełnieniem marzeń. Oczywiście, chciałaby wspiąć się wyżej w biurowej hierarchii, lecz stara się cieszyć z tego, co ma. Jej całe życie kręci się wokół spraw zawodowych i nie ma czas nawet na odwiedzenie rodzinnych stron, a co dopiero poszukiwania drugiej połówki. W pracy wszyscy ją uwielbiają, bo jest miła, uczynna i nigdy nie robi nikomu problemów, nawet jeśli wiąże się to z jej dodatkową pracą. Tylko jedna osoba wydaje się jej nie znosić… A to najbliższy współpracownik.

Joshua również jest asystentem prezesa, jednak stanowi zupełne przeciwieństwo Lucy. Podwładni się go boją, szef się z nim liczy, a on sam nie nawiązuje w biurze żadnych przyjaźni. Bywa opryskliwy, niemiły, niezwykle proceduralny i zdawałoby się, że nie ma uczuć. Jest niczym robot w pięknej, zewnętrznej powłoce. Dodatkowo tak naprawdę nie wiadomo o nim zupełnie nic, jeśli chodzi o jego sprawy pozabiurowe. Ale biorąc pod uwagę jego charakter nikt ani myśli się do niego zbliżać.

„The Hating Game” to napisana z humorem, ale i rozmysłem fabuła. Choć romanse biurowe to częsta tematyka książek dla kobiet, tu nie było miejsca na nudę. Słowne potyczki bohaterów wywołują uśmiech na twarzy, a ich charaktery są tak odmienne, że tworzą wręcz parę idealną na zasadzie przeciwieństw. Ich wzajemna nienawiść staje się wraz z upływem czasu coraz bardziej nasycona napię...

Lucy i Joshua to pracownicy wydawnictwa, oboje są prawymi rękami swoich szefów, oboje są szanowani, i nienawidzą się z całego serca! Na domiar złego pracują w jednym małym pomieszczeniu .. Co chwila prowadzą jakieś gry, by tylko uprzykrzyć sobie wzajemnie życie 😈. Czy może być gorzej? Owszem, niebawem ponownie muszą ze sobą rywalizować 🤷

Oboje różnią się jak dzień i noc, on ponury i przewidywalny, nie idzie na ustępstwa, za to Lucy kolorowa, wesoła, życzliwa, a jednocześnie pracownicy nie boją się prosić o pomoc czy jakieś ustępstwa... To też nie podoba się mężczyźnie...

Napięcie z każdą chwilą nabiera rozpędu, w końcu oboje marzą o awansie... A już na pewno by te drugie było ich pracownikiem 😈

No Kochani, o tej książce było szaleni głośno i nie ukrywam, że chciałam się dowiedzieć o co chodzi, i dlaczego! No to moje marzenie się spełniło i już wiem! Ta książka to biblia, dobrego romansu biurowego z motywem hate-love ❤️. Humor, akcja, bohaterowie. Choć różni to każdy z nich ma swoje plusy i w pewnych sytuacjach przyznawałam rację jej, a potem jemu! Kurde! Tak świetnie się przy niej bawiłam, dialogi były tak mądre, tak potrzebne! Autorka zdecydowanie wie o czym pisze i włożyła w to ogrom pracy 😍.
Jeśli chcecie przeczytać dobry romans, który poprawi Wam humor, zapewni dawkę napięcia i zabawy w związku z grami bohaterów, to to jest idealny tytuł! Jest też drugie dno! Nadzieja, tajemnice i przeszłość... Wszystko to tworzy wspaniałą całość 🤩
...

Jak już pewnie wiecie uwielbiam reready. „Wredne igraszki” miałam przyjemność czytać już jakim czas temu. Podobała mi się na tyle, ze bez wahania postanowilam zrecenzować „The hating game”.

Ta książka to świetna komedia. Bardzo dobrze bawiłam się śledząc kolejne przekomarzania „wrogów” siedzących naprzeciw siebie. Ich odgrażania działem kadr były bezcenne! Nieustannie śledzili swoje ruchy, miałam wrażenie, ze kierowali się zasadą „trzymaj przyjaciół blisko a wrogów jeszcze bliżej”. Lucy była nią bieżąco z tym, jaki kolor jej oponent jutrzejszego dnia włoży. Śmiem rzec, ze zakochałam się w tych bohaterach. Ich kreacja na bazie kontrastu wyszła idealnie: ona miła, on gburowaty. Ona mająca całe półtora metra, on dobiegający dwóch, on postrach firmy, ona dawała sobie wchodzić na głowę.

Malutkim malutkim minusikiem jest narracja tylko ze strony Lucy. Niestety nie dane jest nam poznać myśli Joshui, ale może to i dobrze? Najlepsze smaczki tradycyjnie zostają na koniec! I jeszcze czasem główna bohaterka ma zbyt duże wywody o tym co myśli. Ale według mnie to akurat było słodkie, jest niesamowicie sympatyczną osoba.

Wątek przeszłości obydwu kompletnie mnie rozczulił. Musze wspomnieć, że ta książka to nie tylko świetna komedia, ale także obraz odrzuconego przez ojca dziecka, niepewności siebie czy tez samotności.

„The hating game” to książka, która nie nudzi się nawet podczas czytania któryś raz. Teraz chyba czas nadrobić film!

Ta książka mnie prześladowała. Wyskakiwała mi nawet z lodówki. A ja lubię sięgać po popularne książki i wyrabiać sobie o nich opinie.

W tej książce bohaterzy się nienawidzą, nie mogą na siebie patrzeć. Pracują razem i muszą się tolerować. Więc przeczek nie brakuje.

Do tego książka 18 plus, lecz ma najmniejszy level hot. Romans z nutka pikanterii, by dopełnić po prostu historię.

Ja lubię historie zrodzone z nienawiści. To jest taka nienawiść z miłości. Bohaterzy szybko się do swoich uczuć nie przyznają i trwa to wszystko powoli między nimi. Budują najpierw przyjaźń.
Fajna książka, lecz niestety przereklamowana troszkę się nudziłam, czytając więc podchodziłam do niej na kilka podejść. Bardzo się ciesze, że miałam możliwość przeczytania jej i wyrobienia sobie swojej opinii. Początek w 100% mnie kupił rywalizacja pomiędzy bohaterami, ale im dalej tak bez polotu.

Książka warta przeczytania i wyrobienia sobie własnej opinii.