Ten głód
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów
/6d035fbd829df8108c1006a460b3aabe/n/ten-glod)
Na podstawie 9 ocen kanapowiczów
Autor
Gdzie kupić
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Recenzje
co tu się zadziało....
"Najlepsze, co młodość ma do zaoferowania, to napięta jak u delfina skóra. To, że wszystkiemu się dziwi, jest drugorzędne. Głupotą byłoby tęsknić do ignorancji; nie da się jej odtworzyć, a zresztą - po co przeżywać ją powtórnie? Lepiej jest śpiewać pieśń doświadczenia z płonącym sercem tygrysa." "Bogini kobiecości jest okrutna dla dojrzałych prze... Recenzja książki Ten głód
Przez żołądek do serca
Z definicji głód jest "fizjologicznym odczuciem stanu organizmów wyższych związanym z niedoborem pożywienia". Jednak dla Dorothy Daniels jest on czymś kompletnie innym. Kobieta to powszechnie znany i szanowany wirtuoz jeżeli chodzi o umiejętność przygotowywania wykwintnych dań z każdego zakątka świata, na których sam opis "ślinka cieknie". Zarabia... Recenzja książki Ten głód
Ten głos
Dziś przychodzę do was z recenzją książki która okazała się jedną z dziwniejszych książek jakie czytałam. Ale zdecydowanie w pozytywnym tego słowa znaczeniu. „Ten Głód” bo o niej dziś będzie mowa, to książka zdecydowanie dla dorosłego odbiorcy. Takiego którego nie obrzydzają bardzo dokładne i mało subtelne opisy. To jedne z tych przykładów książek... Recenzja książki Ten głód
Ten głód
„ Jako psychopatka jestem białą tygrysicą zaburzeń psychicznych. Jestem dziwem natury ”. Jej dusza wciąż nienasycona, jej zmysły wciąż doznań głodne. Wczepiła się w zła ramiona, jej pragnienia w zmysłach dorodne. Lepka od wrażeń, niezaspokojona, a jej wnętrze ciemne i płodne. Dusza podnieceniem rozniecona, a jej serce w wymowie chłodne. Ich ciał... Recenzja książki Ten głód
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Ale apetyczny kąsek.
Do schrupania.
Ciacho.
Witajcie w pamiętniku Dorothy Daniels.
Kobiety, która uwielbia rozsmakowywać się w kolejnych mężczyznach.
Wchodząc do jej głowy w pierwszej kolejności wyczuwamy czarujący magnetyzm, którym kusi swoją ofiarę.
Zaraz.. Ofiarę? Jak ofiarę?
Tak, ofiarę. A to dlatego, że Dorothy to niezwykle ostrożna, dbająca o detale psychopatka-kanibalka..
Uwielbia smakować, podróżować, zdobywać doświadczenie. Nie tylko kulinarne, ale i erotyczne, poprzez swój magnetyzm może połączyć te dwie określające ją cechy..
Jednak jej opowieść rozpoczyna się od końca, a mianowicie jako skazana postanowiła podzielić się swoimi doznaniami, które przyprawią nie jeden wrażliwy żołądek o drżenie..
Książka, która w swój piękny poetycki sposób opowiada o mrocznych i brutalnych zakamarkach ludzkiej żądzy..
Kobiecy ponkt widzenia w świetle kryminalnym, jednakże pokazującym silną i pozbawioną skruchy bohaterkę.
Dopracowana, mimo przeskoków narracyjnych, które to jak na pamiętnik przystało nawiązują do opowiadanych momentów i momentami odchodzą od zamierzanej historii, otwierając inne zakątki przeszłości..
Jestem pod wrażeniem tej powieści. Zszokowała mnie i jednocześnie zaciekawiła.
Jest to historia, dla osób lubujących kryminały i mocne wrażenia. Ponieważ swoją treścią sprawi Wam największą ucztę, albo wprowadzi w st...
Opis pierwszej sceny zbrodni wzbudził we mnie entuzjazm i zachwyt. Szok wywołany opisem pierwszego mordu, później drugiego uleciał przy kolejnych podczas których poczułam nadmiar szczegółów ćwiartowania, wykrawania, oddzielania i spożywania ludzkiego mięsa. Zgodzicie się pewnie ze mną, że sam pomysł na fabułę to jakby strzał w 10 - krytyczka kulinarna zabija swoich kochanków, po czym spożywa ich ciało. Konsumuje przy tym różne narządy od języka, wątroby po pośladki.
Poza samymi szczegółami zbrodni otrzymujemy również mnóstwo faktów kulturowych dotyczących spożywanych potraw i kanibalizmu, co stanowi niebywały walor powieści.
Skupmy się na postaci głównej bohaterki - czy dowiadujemy się jaka była przyczyna zbrodni, co kierowało bohaterką? Trudno było mi dostrzec w czym przejawiał się owy feminizm i ten kobiecy gniew krzyczący z okładkowego bulbra. Zabrakło mi uzasadnienia tych czynów, skoro Dorothy zabiją dla samej przyjemności jedzenia, to gdzie w takim razie autorka oddała tą finezję związaną z konsumpcją?
Jej zachowanie określiłabym mianem nonszalancji, arogancji. Widać wyraźnie, że siła ciężkości spada na pokazanie samego aspektu kanibalizmu, zabijania i wszystkich czynności towarzyszących nie pozostawiając już miejsca na psychikę bohaterów oraz samą fabułę. Gdzieś w połowie książki...
Jeśli tak, to ta książka dla Ciebie, ale uważaj bo głównym składnikiem wielu potraw jest mięso, ludzkie mięso… Odważysz się zatem poznać te przepisy?
Jeszcze chyba nigdy nie czytałam książki, która jednocześnie mnie fascynowała i budziła wstręt. Tak, były momenty, że musiałam odwracać wzrok od czytanych stron, moja wyobraźnia działała i to była moja zguba. Myślałam wielokrotnie: „jak bardzo trzeba być „dziwnym”? - tu oczywiście nasuwa mi się na myśl zupełnie inne słowo, bardziej dosadne i niekulturalne, aby określić działania tej psychopatki! Bo tak, bez wątpienia, Dorothy Daniels to psychopatka. Poznajemy ją, kiedy ta jest już w więzieniu i opisuje swoje poczynania, jako seryjna morderczyni.
To kobieta, która kocha sztukę kulinarną i seks. Zanim trafiła za kratki wiele podróżowała, aby móc „spełniać się” w tych dwóch kwestiach. Wiele osób doceniało ją jako krytyczkę kulinarną, ale nie wiedzieli, do czasu, z czym łączy swoją smakowitą pasję.
Każdy rozdział opatrzony jest nazwą jakiegoś dania, czy składnika, z którego można stworzyć „kulinarne cuda”, mamy tu chociażby: lampredotto, trufle, udziec z rusztu, mazurek figowo-cytrynowy, steka, kaczkę, hot doga i wiele innych „przepysznych kąsków”.
Zachowania Dorothy były absurdalnie popaprane. Jej chłód, zawiść, okrucieństwo aż było czuć czytając jej słowa. A za uchem dźwięczy czyte...
