Ten głód recenzja

Z definicji głód jest "fizjologicznym odczuciem stanu organizmów wyższych związanym z niedoborem pożywienia". Jednak dla Dorothy Daniels jest on czymś kompletnie innym. Kobieta to powszechnie znany i szanowany wirtuoz jeżeli chodzi o umiejętność przygotowywania wykwintnych dań z każdego zakątka świata, na których sam opis "ślinka cieknie". Zarabia na życie podróżując i poznając coraz to nowsze restauracje, a następnie recenzując je. Nienagannym gustem, wyczuciem i smakiem pochwalić się może nie tylko w kwestii egzotycznych potraw, ale i mężczyzn, których uwodzić potrafi z taką samą skutecznością i łatwością, z jaką przyrządza kaczkę w smalcu z toskańskim, idealnie wypieczonym chlebem. Nikt jednak nie wie, że Dorothy ma mroczną stronę, a jej kochankowie po pewnym czasie stają się wytrawnym daniem.
Lekkie pióro Chelsea G. Summers i niezwykle interesująca fabuła, zaciekawiają od początku i nie zawodzą do samego końca. Nierzadko stosowany w książce zabieg retrospekcji umożliwia poznanie przeszłości głównej bohaterki, a pierwszoosobowa narracja pozwala wniknąć w meandry psychiki kobiety i w miarę możliwości ją zrozumieć.
Czytając "Ten głód" dowiedzieć się można wielu ciekawych informacji, w dużej mierze związanych z kulinariami, ale nie także. Książka sama w sobie porusza kwestię kobiety jako seryjnej morderczyni, co jest tematem niezwykle często banalizowanym i usłanym stereotypami. Momentami skłania jednak do przemyśleń.
Nie można jednak ukryć, iż jest to książka kontrowersyjna i brutalna, na co należy być przygotowanym przed zabraniem się do czytania. Niektóre opisy swoją plastycznością spowodują, że czytelnik nie będzie chciał "wrzucić sobie czegoś na ząb" przez krótką chwilę.
Książka ta zaspokaja głód czytelnika na przygodę, a zarazem podsyca go szczyptą niepewności już od samego początku, zabierając w kulinarną podróż po świecie, gdzie w parnym powietrzu słonecznej Italii czy deszczowej pogodzie Nowego Jorku śledzimy losy nietypowej bohaterki.
Książka jest unikatowa, a wszystko w niej jest nieoczywiste, co uważam za ogromny pozytyw. Szokuje i za każdym razem, gdy kończy się rozdział, czytelnik ma ochotę sięgnąć po dokładkę. Kończąc lekturę czułam niedosyt i liczę, iż jeszcze kiedyś będę miała okazję zasmakować kolejnego dzieła autorki.