Opinia na temat książki Szukając szczęścia

Wymarzone stanowisko psychologa w ośrodku wychowawczym kradnie Annie sprzed nosa jej były partner, Jan Dobroń. Kobieta trafia do szkoły podstawowej, w której praca zdaje jej się poniżej jej ambicji, z czasem przekonuje się, jak bardzo się myliła.

„Szukając szczęścia” to moje pierwsze literackie spotkanie z Kamilą Mitek, która podzieliła się ze swoją bohaterką doświadczeniem zawodowym. Zrobiła to tak naturalnie, że poznawanie tej historii było dla mnie czystą przyjemnością. Patrząc na zachowanie Ani, chciałoby się rzec: lekarzu lecz się sam. Doskonale potrafi zająć się swoimi pacjentami, podczas gdy sama potrzebuje pomocy, zwłaszcza w zakończeniu toksycznej relacji.

Autorka z niezwykłą wrażliwością podchodzi do problemów trapiących dzisiejszą młodzież: próby samobójcze, mobbing, hejt w sieci, zaburzenia odżywiania, depresja to tylko ułamek z nich. Na pewno wszyscy znamy tragiczną sytuację naszego państwa w kwestii opieki psychologicznej/psychiatrycznej dotyczącej dzieci — ogromne braki personalne, a tak wiele do zrobienia.
Poza problemami, z którymi borykają się najmłodsi, dzięki uczestnictwu w spotkaniach grupy wsparcia dowiemy tego, co trapi dziś też dorosłych.

„Szukając szczęścia” to niezwykle ciepła i wzruszająca powieść, która skłania do rozważań nad sensem życia, miłością, drugim człowiekiem.