Opinia na temat książki Szpital

Pierwszy tom "Chaos" czytałam parę lat temu w pierwszym nakładzie, tym bardziej z chęcią sięgnęłam po kolejną odsłonę serii📖.

Już w „Chaosie”, pierwszym tomie „Szczurów Wrocławia”, dużo się działo. Cała akcja rozgrywała się na terenie miasta i izolatoriów. Ale „Szpital” to prawdziwy emocjonalny rollercoaster! Bo tym razem autor zabiera nas do Państwowego Szpitala Klinicznego wrocławskiej Akademii Medycznej znajdującego się w starym poniemieckim gmachu. Wydarzenia ze „Szpitala” dzieją się równolegle do tych opisywanych w poprzednim tomie.
Samobójcza śmierć jednego z pacjentów, jeden mały błąd i bezmyślność tamtejszego personelu zapoczątkowały tragiczny w skutkach ciąg następujących po sobie krwawych i dramatycznych wydarzeń.
W czasie lektury czytelnik staje się świadkiem iście dantejskich scen, gdzie w obliczu pandemii tajemniczej zarazy zaciera się granica między dobrem a złem. Tempo lektury nie zwalnia ani na chwilę, a bohaterowie muszą bardzo szybko podejmować decyzje. Liczba żywych maleje, a w opiekę nad pacjentami zostaje zaangażowany każdy, kto został przy życiu. Poczucie osaczenia towarzyszy naszym bohaterom niemalże od samego początku. Okazuje się, że nie tylko zarażeni stanowią problem, bo równie niebezpieczni są przebywający na oddziale psychiatrycznym pacjenci, balansujący na granicy jawy i snu, m.in. pojawia się zespół Cotarda (człowiek uważa się za martwego) i schizofrenia.
Autor świetnie buduje napięcie i stawia na naszej drodze postaci z krwi i kości. Nie straszy wyłącznie flakami i rozlewem krwi. Atmosfera gęstnieje z chwili na chwilę, napięcie między uczestnikami dramatu cały czas narasta, często dochodzi do kłótni. Dynamiczna narracja sprawia, że z wypiekami na twarzy śledziłam fabułę. Psychodeliczny klimat, motyw zombie przeniesiony do mrocznej rzeczywistości PRL-u roku 1963 – to wszystko sprawia, że „Szczury Wrocławia” są serią oryginalną i jedyną w swoim rodzaju. Ale to jeszcze nie koniec koszmaru, ponieważ rynku są już kolejne części „Szczurów Wrocławia”.
Dziękuję wydawnictwu Skarpa Warszawska za egzemplarz recenzencki