Szkoła aniołów

Sięgając po „Szkołę aniołów” hiszpańskiego autora Toniego Hilla nie zdawałam sobie sprawy, że okaże się tak wyjątkową i klimatyczną powieścią gotycką z wszystkimi jej elementami. Autor nie tylko znakomicie oddał atmosferę sanatorium psychiatrycznego z tajemniczą i przerażającą przeszłością, ale w budzącą ciarki fabułę wplótł śmierć, perwersję i szaleństwo.

Gdy w Europie początku XX wieku Wielka Wojna nadal zbiera krwawe żniwo, w położonym niedaleko katalońskiego wybrzeża sanatorium rozgrywa się inna walka. Przeszłości z teraźniejszością, jawy z urojeniami, niewinności z perwersją. To tu przed laty mieściła się szkoła dla młodych panien zamknięta po tragicznym i budzącym wiele pytań pożarze.

Prawdy nie tylko dotyczącej niewyjaśnionej przeszłości, ale i późniejszych koszmarnych wydarzeń związanych z uczennicami tej szkoły próbuje dociec młody psychiatra Frederic, dla którego wyjaśnienie tej sprawy przeradza się wręcz w obsesję.

Czy jest to forma ucieczki dla jego poranionych na wojnie duszy i ciała, boleśnie przypominających mu każdego dnia doświadczone okropieństwa? Czy ciągnie go ku temu jego romantyczna relacja z jedną z byłych uczennic, świadkiem ówczesnych wydarzeń? Z pewnością jednak podobnie jak czytelnik, nie spodziewa się historii tak porażającej, łączącej ze sobą romantyzm, szaleństwo, intrygę i pokłady zła, które mogą zrodzić się tylko w człowieku.

Zakochałam się w tej powieści! Jej klimat buduje niespieszna akcja, przeplatani...

„Szkoła aniołów” to nowa odsłona twórczości Toniego Hill’a. Tym razem autor dał nam się poznać od zupełnie innej strony w powieści gotyckiej.

Podczas reklamy książki zdarzało mi się czytać porównania Hill’a do Zafona i jego twórczości. Jednak trzeba przyznać, że do Zafona zdecydowanie mu daleko, a „Szkoła aniołów” to bardziej melodramat z magicznym realizmem, gdzie tych elementów nadprzyrodzonych wcale nie ma tak dużo.

Sama fabuła jest dobrze skontrowana, jest wielowątkowa, wielowymiarowa z dość zaskakującymi zwrotami akcji i posiada świetny klimat. Jako, że większość książki to pamiętnik nauczycielki mamy do czynienia z narracją pierwszoosobową. Muszę przyznać, że dawno nie spotkałam się z tak świetnie poprowadzoną narracją pierwszoosobową, gdzie wszystko byłoby tak gustownie wywarzone. Dlatego pomimo, że momentami odnosi się wrażenie jakby autor chciał nam zbyt dużo przekazać i troszeczkę się w tym pogubił to i tak jest to nadal kawał dobrej roboty godny pochwały.

"... to, co niewypowiedziane, pozostaje w głowie, oplata jak macki, żywi się logiką i wywołuje wątpliwości, podejrzenia i niepokój graniczący ze strachem w najczystszej postaci. Strachem przed czymś nieznanym, zwodniczym. Przed tym, co złowieszcze."

„Szkoła aniołów” to powieść wielowątkowa i z całą pewnością wymagająca. Podczas czytania byłam nią ogromnie zafascynowana, ale także ciągle zastanawiałam się o ...